De zeumer zoit gedag

Je denke meist, ’t bloift ’tzelfd,
ja, alle dage nag.
De zon die skoint, de lucht is blauw,
maar de zeumer zoit gedag.

De ochende benn’ hufterig,
de spinne make rag.
En seives moet je ’t licht andoen.
De zeumer zoit gedag.

We make ok ’t koejes ruim,
da’s voor de winterdag.
De koeie komme weer op stal.
De zeumer zoit gedag.

’t Hooi is binnen, in de berg,
weer dat ik eertoids lag.
De boll’ en piepers benne roôd.
De zeumer zoit gedag.

Nag efkes tot de wintertoid,
den rake we van slag.
Je wenne d’r ok gauw weer an.
De zeumer zoit gedag.

De wante komme uit de kast
en koôlprak ete mag.
Al worre alle bome kaal,
den zoit de zeumer: ‘Dag!’

Gerard van Beusekom, Obdam

Verskôten
Op zundeg had ik met m’n oigen ofpraat, dat ik donderdegs nei Skagen gaan zou. D’r hadde al verskaaiene Westfriese markte weest en ik was ’r nag gien ien keer heen raakt. Ik vind ’t ok mooi om effies te luisteren nei de optredes van de are skroifgroepe. Dat ik was donderdegs al op toid van bed om m’n sjouwtje van woenesdeg in de tuin nag of te maken. En dat liep reidig. Dat ik kon op toid nei binnen om me om te kleiden en vroeg op roet te gaan.
Otosleutel en knip nag pakke en wegweze. De sleutel lag ’r, maar m’n knip niet. Nôh, nôh, meistens leg ik die geloik op hullie plek. Wat heb ik dein? Woenesdegs hew ik ’t pad niet of weest. Dinnesdegs? Wacht, toen hew ik zonnebloeme haald voor de joôs die weer thuiskomme zouwe van vekansie. Meskien loit ie nag in m’n fietstas. Maar nei, gien knip te koik. Naggeres overal zoeke; niet te vinden. Ik had ’r gien rust van. Ok alle passies zitte deerin vezelf. Hew ik ’m nou strooid?
Ik had nag effies beld nei de zonnebloememan. Die had ok niks vonden. Ondertoid ging moin uitstappie in rouk op. Meskien lag ie bai Sander, effe belle. ’Heui, Sander, loit moin knip bai julle? Ik ben ’m kwoit en ik snap er niks van.’ ’Nei ’oor, mam, al was dat zô, had ik je wel beld. Maar denk er ’s goed nei, wat hè je dein? Wanneer had je ’m nag?’
’Bai de zonnebloemekraam. Deer hew ik betaald en toen ben ik geloik nei julles huis gaan om ze in ’n vaas te zetten. Toen ben ik op huis an gaan, ik heb piepers pakt en ben nei de keuken gaan.’
’Loit ie den niet in je pieperskissie?’
’Nei, deer hew ik al keken. Ik ken nág wel ’n keertje koike.’
’Nôh, sukses!’
Ik weer koike, gien knip te koik. Maar ik draai me om en deer lag ie. Dat is ’m! Gauw Sander belle!
’Ik heb hem!’
’Lag ie in je pieperskissie?’
’Nei, dat niet, effe hougerder. In m’n uiemandje!’

Wil de Vries-Pie, Warmenhuizen

Strule

‘Spreek ik met Tim van Boven?’ klinkt ’t as Tim z’n mebiel opent.
‘Eh, ja, dat wel. Met wie spreek ik oigelek?’
‘Met Jan Verlaat. Ik bel vanuit Frankrijk, vanuit Uzès. Bent u hier in Uzès?’
‘Nei ’oor, ik ben thuis. In Nederland. Hoe dat zô?’ zait Tim ’n beetje nittelig.
‘Kunt u mij helpen? Ik vond net ’n portemonnee in de kerk hier in Uzès met ’n briefje erin met deze naam en dit nummer. Ik ben daar als toerist. En ik dacht: mogelijk kan degene met dit nummer mij meer vertellen van wie deze portemonnee is. Ik wil ’m aan de rechtmatige eigenaar teruggeven, als die nog in de buurt van deze stad is.’
‘En, zit alles ’r nag in?’ vraagt Tim nuwskierig.
‘Ja, daarom bel ik ook. Een behoorlijk bedrag nog en ’n bankpas met de naam J.B. van Boven. Kunt u mij verder helpen?’ vraagt de man an d’are kant van de loin.
Sodeju, wat moet ik déér nou mee an? denkt Tim. Hoe ken moin naam nou hillegaar in ’n kerk in Frankroik verzoild rake? Dut zel toch niet zô’n gladde babbeltruc weze? Je hore op heden zukke rare verhale. Tim z’n vrouw Yvonne luistert mee nei ’t hêle verhaal.
‘Je broer Jaap ken aars op vekansie weze, ’oor! Dat zee die lesten,’ zait ze zachies. Tim heb ’r aldeur nag gien fedusie in dat ’t goed zit.
‘Zit ’r nag meer in die knip?’ vraagt Tim. Hai wéét dat z'n broer ok altoid nag z'n AB-bloedgroep-kaart mee heb, voor as ie ’n bloedtransfusie nôdig heb. Dat moet ’r in zitte, dát móet de man zegge kenne.
‘Nog ’n kaartje van makelaar Jaarsma met ’n nummer. En ’n kaart met bloedgroep AB. Zegt u dat iets?’ De beller is ok sekuur: hai wul de knip wel an de échte oigenaar geve vezelf.
‘Ja, dat heb moin broer Jaap van Boven. Die makelaar is z'n vriendin Ria. M’n vrouw zoit net dat hullie erreges op vekansie benne. ’k Zou dat nummer van die makelaar maar belle. Meskien datte hullie nag in de buurt benne.’
‘Dat zal ik doen. Dus het is Jaap van Boven? Bedankt voor de informatie.’ En de beller hangt op.
’t Bloift bai Tim en Yvonne nag de hêle dag deur hullie kop spouke. Hoe ken Jaap toch ok zô’n struul weze om z’n knip legge te leiten? Zouwe ze deer nag in de buurt weze? Dat seives wage ze d’r ’n appie an.
‘Bè jij nag deur ’n zekere Jan Verlaat benaderd? Hè je je knip trug?’ skroive ze. Pas d’are dag seives wort ’r trugbeld nei Tim en Yvonne.
‘Heui, met Jaap. Nag maar bedankt, ’oor. Ik had die knip nag geniessen mist. Nôh, alles zat ’r nag in, dat ik hew die man ’n pittige fooi geven vezelf.’
‘En Ria was deur die man beld zeker?’ vroeg Tim nei de bekende weg.
‘Nei, dat kon niet,’ zee Jaap. ‘Ik werd beld deur de bloedbank: hai had deer nei toe beld. Of ik dat nummer van die Verlaat opbelle wulde.’
‘Maar weerom werd jouw Ria niet beld? Dat had ik die man anreiden. Deer bè je toch wel samen mee op vekansie?’ Benuwd nei wat Jaap déérop te zeggen had, kwam ’r hakkelend uit: ‘Die eh... zai was heur mebiel ok effies kwoit. Dat die man heur nummer belde, hoorde hai ’n rinkel vedderop in de kerk ofgaan.’
‘Grôte strule! Hoe ken je zukke dinge nou vergete?’ zee Tim nittelig.
‘Nôh, ’k had geld pakt om ’n keersie op te steken bai Maria en die knip zôlang onder m’n jas in ’n hoekie van ’n kerkbank neerloid om m’n hande vrai te hewwen. En die knip nooit zien vezelf. En Ria had bai Sint Antonius beden om te vragen of we op de goeie weg ware zô met mekaar. Zai had zôlang heur kloine tassie met ’r mebiel wegloid. Straal vergeten vezelf. Dat achterof, as ik ’t zô bekoik, den heb Antonius z’n werk grust goed dein. Deer steke we voortaan ók ’n keersie bai op. Want strule as wai hewwe ’m hard nôdig!’

Diny Kreuk-Breed, Hoogkarspel

Wel oud maar nag niet of!

Senioortje,
wat verstoort je?
Pittig mensie, beetje oud.
Maar je hewwe wel in ’t snotje:
zô gaat dut vezellef fout.

Nôh, zuk klesse.
En maar swesse.
Hè je ok nag rechte den?
Nei, deer wort niet zô nei luisterd.
Leit maar zien wat of je kenn’.

Ja, slap tachtig.
Allemachtig!
Nag ’n wirreld te verslaan.
Woishoid en ervaring telle!
Bai de graniums vedaan.

Foin te toeren.
Koekeloere.
Groip ’t stuur en an de flort.
Niet allien maar met ’n aar mee,
jij bepale wat of ’t wort.

Senioortje,
ja, deer gloor je.
Gien diskriminasie meer.
Leit je niet meer ondersneêuwe,
deuze toid komt gien meer weer.

Bep Dekker-Buur, Hoogkarspel