Hieronder kè je een paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 2 van de 23-ste jaargang stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

As ik 'n veugeltje was...

Ik wou weld'rs dat ik 'n veugeltje was
en vliege kon houg in de lucht.
Den wuukte ik over de slôte en 't gras
of hield in de bossies soms klucht.
Her'stdag ging ik vort voor de winterse kou,
zat ik in 't zontje in Guinee-Bissau.
Elk voorjaar opnuw weer wat skarrelderai,
al bloift 't ok meistens 'n LAT.
De ienege droiging in 't veugelbestaan,
die komt van oôs bure d'r kat.

Ik wou weld'rs dat ik 'n veugeltje was,
den zong ik as loister of sois.
Oh, makkelijk haalde ik de houge C
en hield ok verlegen goed wois.
De trillers die rolde den zô uit m'n keêl
as ik in de boume m'n riedeltjes kweêl.
Ik zong heêl de dag tot 't tweilichtig wier
de woisies die 'k allegaar ken.
Maar wat teugendaait in 't mensebestaan,
dat is moin die skorrige stem.

Ik wou weld'rs dat ik 'n veugeltje was,
gien zurrege meer an m'n houfd.
Gewoôn op 't gevoel of, 't maakt gien verskil
in wat voor 'n God ie gelouft.
Je gane en stane, deerin bin je vrai,
't jachten en deurdarsen is ok verbai.
Gien arremoed over: hoe zit nou m'n heer
of hoe staat de kleur van m'n jas.
Van zuk prakkezeren had ik gien meer last,
as ik nou 'n veugeltje was.

Bregtje Buishand, Enkhuizen

Voordeêl

Jantien zet 'r leesbril op en bladert geloik deur de nôdige reclameblaadjes. Ze koikt 'r alle kere weer van op wat of d'r allegaar in de deur gooid wordt.
'D'rs effies koike wat voor boôskippe d'r deuze week in de reclame benne. Ôh, 'k zien 't al: thee, tweide gratis, sukkelaatjes, tweide voor niks. Nôh, de feistdage komme d'ran, dat komt altoid van pas. Soep, twei voor € 2,98, skeêlt ok weer 'n euro. De peertjes benne ofproisd en twei bekers roomois ok. Alles loike ze opheden wel per twei an te bieden. Nôh, as ik volk kreg, den hew ik temiste genog in huis. Ik most geloik maar effies an de reed gaan, den is dat ok weer dein.'
Jantien pakt 'r knip, de autosleuteltjes en 'n grôte boôskippetas, trekt 'r warme jas an en raait nei de supermarkt in 't winkelcentrum. Deer heb ze al heêl gauw puur zô'n kar vol. D'r loikt deuze keer wel pittig wat in de reclame te wezen. Dat ze ofrekene most, verskoôt ze wel wat van de rekening. Hai leek houger as aars en ze had toch pittig de reclame in de gate houwen.
Nôh ja, eerst de boôskippe maar in de auto. Ze wou deernei efkes koike of d'r nag wat in de uitverkoup voor d'r bai hong. 't Skeêlde soms puur, al ging je nou om wat nuws. Ze had nag wel 't ien en aar in de kast, maar ze had zommaar zinnighoid an wat nuws.
Al gauw struunde ze tussen de rekke met alderhande kleure-stickers: tien, twuntig, hier en deer wel voiftig percent korting. Inienen zag ze 'n jurkie dat 'r geloik uitsprong. Gnappies, niet te degelijk, 't kleidde slank of zô te zien, dat effies anpasse. Ze was metien verkocht, 't stond 'r zô allemachtig mooi, ze leek wel tien jaar jongerder. 't Stond 'r echt ampart. Toen keek ze nei 't proiskaartje.
'Grôte Griet van Broekerhaven, 300 euro, da's puur te veul. Deer ken ik nooit mee thuiskomme.'
Metzelfd stak de verkoupster d'r houfd deur 't gerdoin en vroeg:
'Lukt 't, mevrouw? Oh, ik zie 't al, 't staat u enig, alsof 't voor u gemaakt is!'
'Ken wel weze,' zee Jantien, 'maar hai is moin veuls te duur. Du's gien ien maar wel tien ribbe uit m'n loif.'
'Maar mevrouw, er gaat wel 50% vanaf, want hij heeft een rode sticker.'
'Voiftig? Nôh, deer hew ik 't van op an, da's pittig. Oigelijk betaal ik den maar de halft. Den ben ik wel heêl verdêlig uit vezelf.'
Ze draaide nag een keer of wat voor de spiegel en in d'r ouge werd de jurk al mooierder.
'Ik most 'm maar neme, want hai is oigelijk te geef.'
Bai de kassa werd ie mooi inpakt en efkes ternei reed Jantien op huis an. Dat ze de keuken instapte, zee ze teugen Gerrit, d'r man:
'Ik hew vedaag m'n slag sloegen, 'oor. Bai de supermarkt puur wat reclame weghaald.'
Ze zee woiselijk niet dat de rekening puur houger uitvallen was.
'En ok nag 'n jurkie voor half geld meenomen. Ik hew dik 200 euro verdiend vedaag.'
'Nôh,' zee Gerrit, 'den heb 't moin minstes 500 euro kost!'

Gerda Wester-Koomen, Obdam

Herinnering

't Oizeren hek gaat piepend open,
nou loup ik over 't zwere grind.
't Is jare leden dat ik hier was,
maar zô iniens ben ik weer kind.

Vóór m'n zien 'k de zwarte manne,
ze dreige oma in een kist.
't Verdriet van toen ken ik nag voele,
wat hew ik 'r verlegen mist.

Bai oma was ik altoid welkom
en oma die had alle toid.
Zai had heêlst gien makkelijk leven,
toch zong ze vaak en was ze bloid.

Ik dee 'r helpe in de keuken,
van heur hew 'k hake, braaie leerd.
Op skoôl liet juf me maar wat meddere,
want ik was links, dat was verkeerd.

Oma was tuuk op mooie klere,
want, koind, da's 't eerst wat are zien.
Ze zee: 'Zel je later wel deurlere,
den red je je, ok al bloif je allien.'

Onder een boum, kortbai een hoining,
loit oma's graf, de stien verweerd.
Nou 'k hier ben, besef ik nag 'rs:
wat hew 'k een zoôt van oma leerd!

Dilly Koetsier-Speets, Hoogkarspel

Moin dat joônje

D'r is 'n nuw woord: opvoedingsstress. En d'r benne nou ok opvoedingscursusse. Dat ik in de kloine joôs zat, was zuks d'r nag niet. Maar ik had buvrouw Trien.
We zatte op 'n ochend an 'n koppie, dat moin joônje in huis kwam. Hoi keek heêl donker, liep nei buvrouw toe en zoi:
'Jij moete hier niet meer komme!'
En hoi vloog weer nei buiten. Trien lachte en zoi:
'Guster zag ik 'm héél boi de Môlenkaai. Deer ware de twei joôs van boer Groen an 't werk. En jouw Klaasie gooide nei ze met grôte bonke prut. Die joôs komme effies te kort vezelf, dat die kenne d'r oigen niet verwere. Ik hew jouw dat joônje 'n goed standje geven en nei huis joegen.'
'Bedankt 'oor, buuf,' zoi ik. 'Met deus moet je oge voor en achter hewwe. 't Is een doerak.'
'Ja, deus moet krap op 't bit reden worre,' zoi Trien nag.
'n Toidje ternei was Trien weer d'rs boi me, dat moin dat joônje uit skoôl kwam. Hoi zoi Trien bloid gedag.
'Je benne weer in de gratie, Trien,' zoi ik.
Trien lachte.
Guster kwam ik van Driehuizen dat 't skoôl uitging. Ik zag dat jouw Klaasie boi de breg goed z'n hand uitstak en nei twei kante keek eer ie de Zuiervaart overstak. Ik hew 'm toe een bougie geven en zoid, dat ie 'n grôte joôn is.'
Dat Trien op huis an ging, riep moin dat joônje:
'Kom je naggers!'

Geerie Krul-Blok, Stompetoren.