Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 3 van de 27-ste jaargang (2015) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Goud

Da'k nag jong was, docht ik welders:
al gaan 'k trouwe met 'n vrouw,
wul ik wel de allerbeste.
Maar weer vind ik die zô gauw.

Ik wul niet zô'n ieleg duntje.
En 'n knoeperd? Voor gien goud.
Ze moet niet veul jongerder weze
en vezelf ok niet te oud.

Ik zoen vast niet met 'n manserd,
hêlegaar niet met 'n struul.
En ze moet goed omgaan kenne
met de cente in oôs buul.

'k Moet met heur veul lache kenne,
maar ik wul ok woize praat.
Nei, niet ien die houdt van florte
en allemaar de deur uitgaat.

Pikswart heer? Ken 'k niet an wenne.
En spierwit? Nei, ok niet, 'oor.
En 'n moid die niet an sport doet,
nei, deer stop ik ok niet voor.

Ik hew zocht in Bovenkarspel,
ok in Blokker en Berkhout.
Leit ik 'r in Bergen vinde!
En we benne deer ok trouwd.

'k Zien nou nag 'tzelfde moidje
en wat ben ik bloid met heur.
Koper vierde wai, ok zulver,
nou gien joôs meer om de deur.

Tja, 't loif wort wel wat minder,
want we benne al pittig oud.
Mens, weer is de toid toch bleven:
ankomd jaar viere we goud.

Nei die mooie gouwen jare
komt 'n dag en die is swart.
Nei, ik wul deer niet an denke,
want ik weet: den breekt m'n hart.

IJs Broers, Oudorp

Toer de Soes

‘Ik hew 'm weer reden, maar wat was 't 'n end!’ zee tante Kneêlia.
Ze doelde op de Toer de Soes in Warmetuut. Alle jaren wort die reden. Voif euro inleg voor een merakel mooie fietstoer en den doet de Rôterie d'r ok voif euro bai. Allegaar voor 't goeie doel. Dut jaar was 't voor de kloinere sportclubs in de buurt, zôas de handbal, de volleybal en nag wat. Voorgend jaar was 't voor de oisclubs en die ware bar groôs met zô'n baidrage.
Tante Kneêlia is een oudtante van me die altoid geneven oôs weund het. Ze is van dezelfde oudte as me vader. Heêl kras nag 'oor, het nooit een man had en ok niet wullen, zegge we welders. Ze is nag heêl goed bai de wekker en d'r loif ken nag alles, zait ze den ok oftig. Ze loopt alle verjarings nag of en komt den altoid opperdan met een bus jôdekoeke, inpakt in een brief die al 'rs om een aar pakkie zeten heb. Afoin, ze had de Toer de Soes reden met Neêl van Jaap. Neêl is wat jongerder en omdat Jaap 't gien meer doet, dat fietse, doen de woifies dut met mekaar. Zô kuin as kip ware ze d'r op an gaan. Baaiegaar met een nuwe zonnebril, op sterkte deuze keer.
Ze hadde inskreven voor de dertig km. Deuze werd angeven met blauwe poile. De voiftien km met witte, de zestig met groene en de negentig met rooie poile. De 120 voor de wielrenners had 'n beskroiving.
Elf uur starte, broôd en drinken in de tas, mooi weer en nuwe bril op. Wat wul je nag meer!
't Ging nei Skoorldam de breg over, 't duin deur nei Groet en den geneven Minkema draaie, op nei Bergen. Mooi voor 't windje of en de poile volge. Nag een keer opsteke bai Duinvermaak en den weer op de trappers. Ze hadde mekaar al een deêl weke niet sproken, dat 'r was heêl wat te teuten.
Dat ze op 'n end in 't Heilooër bos bedaarde, zeeë ze teugen mekaar:
‘'t Is nag puur zô'n toer worren.’
Hillegaar verbreêuwd ware ze, dat ze loof op een bankie de stikke opete ginge en hoorde dat ze in de verkeerde toer zatte! Ze rede niet de 30 maar de 60 km. Hoe of dat nou beure kon?
En toen vezelf hillegaar terug. Bai Alkmaar op de Straatweg zagge ze weer een poil. Effe stoppe en koike, ja 'oor, blauwig. Bril of, sweit ofvege en toen had Neêl 't deur. De nuwe brille met dezelfde kleuring maakte de blauwige poil groen! Ze hadde de hêle verkeerde toer reden, omdat ze die nuwe brille nag niet wend ware. Afoin, de wind zakte of, maar dat ze deur Koedoik rede hadde ze pittig 't end in de bek.
Net voor sluiterstoid kwamme ze opperdan an de finish.
De soes die deer voor alleman klaar loit, liete ze d'r goed smake en rôzig zee tante teugen Neêl:
‘Deuze snaaieraai hewwe we dik verdiend, Neêl!’

Klaasjan Bak, Sint Maarten

Slabône

Ik was lest in een supermarkt, om slabône dut keer,
maar al wa'k zocht, ik vond ze niet, ja, zuks had ik nou weer.

'k Zag erges'n verkoupster staan en vroeg heur weer 't was.
‘Nôh,’ zee zai toen, ‘ik weet 't niet, ik werk hier nag maar pas.’

Ik greep nei m'n mebieltje toen en belde nei m'n skat.
Ik zee dat ik nei veul gezoek, nag gien slabône had.

‘Ja,’ zee ze, ‘zoeke ken jij niet, da's 'n groôt ongemak
Koik maar 's bai de wortele of 't spenazievak.’

Ik vroeg 't toen maar an 'n klant, omda'k ze maar niet vond,
die vrouw die had gien toid voor moin, ze hield gewoôn d'r mond.

Ik vroeg 't later nag een keer, da'k langs de kassa kwam,
maar zai docht enkeld dat ik heur, gewoôn in 't oôtje nam.

Ze zee: ‘We hewwe sla hierzô en bône nag veul meer.
Maar slabône hewwe we niet, 'n goeiedag, meneer.’

En dat ik thuis kwam zee m'n vrouw: ‘'t Zat je teugen, man.
Haal den maar sperziebône, jôh, den gane we deer straks an.’

Tom Wester, Obdam

Opgnapbeurt

De weunkamer van Dirk en Trointje most nôdig d'rs 'n opgnapbeurt hewwe. Alles most vurfd: de raamposte, kezoine, deure en 'n aar behankie op de wand. Nou wou 't geval, d'r was net uitverkoop van alle soorte behang in 'n doen-'t- zelf-zaak.
‘Hew je dat ok lezen, Dirk, 30% korting, moste we maar doen. Hoeveul rolle docht je dat of we nodig hewwe?’ vroeg Trointje.
‘Ja, hoeveul, we moste de wande maar d'rs effe opmete.’
Potloôd, pepier en de centimeter werd voor 't front haald. Ok kwam 't keukentrappie d'r boi om alles vanof zolder tot an de plinte goed op te meten. Mooi met mekaar, die ien opmete, lengte maal breidte, en de aar alles opskroive. Op 'n end werd 't uitrekend en de uitkomst was tien rolle behang.
Daags ternei gonge Dirk en Trointje nei de winkel. Deer werd 't nag 'n hêle uitzoekeraai. Behang met blompies, streepies breid of smal. Ok wasse d'r nag gladde of met allerhande motiefies. Op 'n end hadde ze wat vonden en namme ze tien rolle mee in de winkelwagen. Boi de kassa zee de winkeljuffrouw:
‘Weet u zeker dat u genoeg heeft meegenomen? Omdat 't uitverkoop is, is het niet mogelijk om eventueel rollen bij te bestellen en er kan ook niets retour worden gebracht.’
‘'k Docht dat we 't goed uitrekend hewwe,’ zee Dirk. Maar wacht effe, ik eal d'r nag 'n telefoôntje an wage.’
Wat wou 't geval, Klaas en Nel, de bure twee huize vedderop, hadde ok net de kamer opgnapt.
‘Ja, met Nel.’
‘Ja, hier met Dirk. Zeg Nel, we hewwe net nuw behang kocht en jullie hewwe ok pas an de gang weest. Hoeveul rolle hadde jullie?’
‘Nôh, dank je wel, dag 'oor.’
‘Troin, 't moete d'r meer worre, 'oor, Klaas en Nel hadde d'r zestien meenomen. Woi hewwe de boel vast niet hillegaar goed opmeten. Ze hewwe dezelfde indeling as woi en Klaas is nagal puur sekurig al komt 't op mete an. Dat 't zel wel zô weze.’
Weeksteran ging de boel an kant. 't Ouwe behang werd 'r ofstoômd en de raamposte, kezoine en de deure krege 'n aar vurfie. Deernei werd 't behang naadloôs op de mure anbrocht. 't Was 'n merakel zôas de boel opgnapte.
Maar d'r bleve zes rolle behang over, hoe kon dat nou?
‘'k Zel Nel d'rs effe belle en vrage hoe of dat nou ken, want den wort 't zommaar nag 'n duur behankie, ok al was de korting 30%.’
‘Ja, met Nel.’
‘Heui Nel, met Dirk.’
‘Zeg Nel, oôze kamer is ok klaar en ik moet zegge 't is merakel opgnapt, maar woi hewwe nou zes rol behang over.’
't Was effe stil an de are kant van de loin.
‘Noh Dirk, woi ok!’

Gerrit Dekker, Tuitjenhorn

De Stoel

De stoel van Gerrit Rietveld.
Een stoel met woinig franje.
Wat had die man telènte.
Een klásse-timmermanje.

Alom werd hai beroemder,
werd fulmd van alle kante.
Hai was een Stoil-vernuwer,
je zag 'm in alle krante.

Ik wou die stoel in 't echt zien.
Toen ging 'k in Sted'lijk koike.
't Viel me vreis'lijk teugen,
weer most dat ding op loike!

Twei beune en drie plankies
en ok nag negen latjes.
De stoel was hard en skevig,
had hêlegaar gien matjes.

Ik hew dat ding bekeken.
'n Prois met zôveul nulle.
Moin knippie vergeleken.
Ik leit de koup maar zulle…!

Mara Nes, Oostwoud