Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 3 van de 32-ste jaargang (2020) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Groenteboer

Heêl veul jare leden was 'r bai oôs op 't durp 'n groenteboertje. Hai had 'n oigen tuin bai huis,deer kwamme de meiste spulle of. Piet, zô hiette de man, had 'r zômaar puur slag van. Mooie blomkôle, spenazie, wortele, andaivie en zuks allegaar. Vezelf ok eerdebaie en rooie besse. D'r most wel broôd op de plank komme, dat Piet ging 'r mee an de vent. Deervoor had ie 'n handkar kocht. De dage ware soms lang; baitaaie ree ie hillegaar nei are durrepe. Voor seives had ie den 'n keerslanteern an z'n kar hongen.
Piet had zômaar 'n zoôt klante. Z'n handel was goed spul en onwwois lekker van smaak. In z'n boetje achter 't huis had ie nag 'n soort van winkeltje ok. Piet z'n vrouw bementeneerde dat en sommege mense die deer welders kwamme, zoide:
‘Ôh,ôh, wat lucht 't hier lekker van alle mooie appele en appelesiene.’
‘Ja, nôh, dank je wel, 'oor, ik zel 't veneivend teugen Piet zegge.’
Piet heb zô heêl veul jare an 't martelen weest en ternei heb ie ok nag 'n bakfiets had. Dat was 'n hêle verbetering vezelf.
Ze krege samen 'n pitteg wat joôs en dat ware allegaar moide. Nôh, ze benne allegaar goed terechtkommen.
Piet en z'n vrouw kwamme op 't lest puur op leeftoid en de negôsie most opdoekt worre. 't Huis weer of ze in weunde was ok stokouwerwis, met nag bedstees en 'n pomp; waterloiding kwam later pas.
D'r kwamme ok kloinkindere en d'r was 'r welders ientje die te warskip bleef. Die most den in de koes sleipe. As ien van die joôs welders niet drekt sleipe kon, den keek ie deur 'n kiertje van de koesdeur en den zag ie opa an tafel zitte; die was 'n beetje an 't rommelen. Hai of zai docht den: wat doet opa deer nou alle eivende met 'n kompie en zô?
De kloine moid vroeg 'n keer an opoe wat of opa den deed.
‘Ôh dat, opa loit, voor ie sleipe gaat, z'n glazen oug in 'n kompie met water. Hai is bang dat 't zoek raakt in de nacht.’
't Kind was tevreden en sliep al heêl gauw as 'n roôs.

Henk Snip, Groet
(waar verhaal, verteld door kleindochter van nou 90 jaar)

Oktober

De maand oktober hiet de herfstmaand;
den hew ik 't heêls niet nei me zin.
't Loikt wel of de sjeu d'r uit is,
d'r zit gewoôn gien gang meer in.

Maar den kroig ik 'n tillefoôntje:
‘Moid, ik wul je weerders zien.
Ik hew je al zô'n toid niet sproken,
ben je aasens thuis meskien?’

En den gaan ik koffie zette,
pluk wat blompies in de tuin.
't Loikt den wel of alles opfleurt,
'k voel de warmte in me kruin.

Van 'n aar kreeg ik 'n briefie:
‘Wat hew 'k hoord? Gien energie?
Zelle we deer wat an doen gaan?
Wat docht je van therapie?

Ken d'r ien 't zontje draaie.
Met hokes-pokes toverspel,
naait die blaadjes an de boume.
'k Wed dat zus weer gloime zel.

Trane had ik in me ouge,
de zadoek kwam 'r an te pas.
Ik was hill'gaar warm van binnen
en bloid dat 't oktober was.

Riet Wever-Appel, Waarland

Jannie

Jannie was 'r mee an.
Ze was al achter in de derteg en 't uitzicht op vaste skarrel of 'n serieuze echtgenoôt was nag altoid ver weg.
Ze had welders skarrelderaai had, maar nei 'n maand of drie, vier docht ze altoôst: dut is 'm niet. Ze ging of en toe uit of nei 'n danseivendje, maar den kwam ze meist de verkeerde manne teugen.
Van die kirrels, die geloik begonne te frunniken of hullies hand op plaase, legde weer of Jannie nag niet an toe was.
Ze was d'r zelfs ientje teugenkommen, die geloik met 'r te bed wou. ‘Nôh,’ zoi Jannie toen: ‘An moin loif gien polonaise.’
Deerom zoi Jannie teugen d'r broer: ‘Meskien val ik wel op vrouwe.’
‘Nôh’, zoi d'r broer, ‘deer hew ik ok last van: ik vind vrouwe veul leukerder as kirrels.’
Met zô'n antwoord skoôt Jannie niet veul op vezelf.
Ze had 'n keer lezen dat 'r in Amsterdam 'n vrouwekefee was en dat deer veul hunkerende vrouwe kwamme. Maar ze wier wel waarskouwd dat 'r wat ouwere lesbische dames ware, die wel zinneghoid hadde in 'n groen blaadje. Voor zukkers most je uitkoike.
Nou had Jannie 'n vriendin, Trees, en Trees wou ok welders nei Amsterdam om zô'n vrouwekefee te bekoiken.
't Was in de Jordaan en 't kefee hiette ‘De gezellige pot’. Jannie en Trees d'r op of, veuls te vroeg vezelf. Op zukke eivende begint 't pas nei 'n uur of elf vol te loupen.
‘'t Valt moin niet mee,’ zoi Trees teuge Jannie, ‘d'r zitte niet veul pittege vrouwe tussen.’
‘Nei,’ zoi Jannie, ‘'k hew 't zien; 'k denk dat ik toch meer op manne val.
't Loikt me ok 'n heêl gedoe; ja, met vekansie of 'n roisie zou ik wel wenne an 'n vrouw, maar voor altoid? Ik denk dat ik 'r gauw mee an weze zou!’
Dat Jannie en Trees ginge weer op toid met 't spoor op huis an.
Jannie heb ok nag op de tillevisie weest in zô'n programma van ‘Blind Date’.
‘Nou, dat was gien sukses,’ zoi Jannie. 'k Leek op de tillevisie veul breeërder as dat ik ben.’
Ze was koppeld an 'n wat kalende man met zô'n verlegen lulleke hangsnor. Hoi was puur kloinder as heur.
‘Deer zat niks gnaps an !’ vond Jannie.
En hoi vroeg, weer of ze vedaan kwam, hoe oud of ze was en of ze joôs had of 'n kinderwens. En ok wat heur liefhebberaaie ware en wat of heur mate ware en of ze al eerder trouwd weest had. Of d'r vader en moeder nag boi mekaar ware en of ze broers of zusters had en weer ze met vekansie op an ging. Hoi wou wel emigrere en of zoi dat ok wou.
‘En 't ergste was,’ zoi Jannie, ‘hoi smakte ok nag boi 't eten; en den moet je op 't end antwoord geve op de vraag: ‘Wulle julle mekaar nag 'n keertje zien?’
Toen hew ik zoid: ‘Voor moin het 't niet nôdeg.’
Hoi vond 't nôselek, hoi had wel zinneghoid an moin. Maar ik was 'r hillegaar klaar mee. Dat was iens, maar nooit meer.
Maar as julle wat wete van zuk of zuks: ze is nag vraai.

Aris Bouwens

Corona

Corona, corona,
wat doen je oôs an.
De wirreld in katzwoim,
wat bè je van plan?

Corona, corona,
twei arme omwoid.
Wort dat zô oôs leven?
Maakt dat je nou bloid?

Corona, corona,
je speule 'n spel.
Toch, eerlijk, an ien kant
bevalt 't 't ok wel.

Corona, corona,
je hokke oôs op.
Oôs oigen bedoening,
mooi gaar in oôs sop.

Corona, corona,
nou duurt 't 't te lang.
Die areve meter...
Je make oôs bang.

Corona, corona,
gaan toch uitverdan.
Om leven of doôd,
dut het 'r niet van.

Corona, corona,
leit oôs toch weer vraai.
Kroele met are,
zô hunkere wai!!!

Marloes Timmerman-Oud, Lutjebroek,