Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 1 van de 28-ste jaargang (2016) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

In 't pak

Ben ik in moin Westfriese pak,
met boerehoed en hul,
wor ik veul op de foto zet.
Nei, da's gien flauwekul.

'n Belg, Chinees, Amerikaan,
'n Rus of 'n Hongaar,
ze stane, as ze moin den zien,
met hullie toestel klaar.

Met moin wulle ze op de kiek.
Nôh, 't is toch bar en boôs.
Ik wor in hullies album dein
of in 'n skoenedoôs!

Dat zô wor ik 'n echte ster
en swurf ik wirreldwoid.
Betaaie wor ik, denk ik den,
deur menigien benoid.

Ben ik in moin gewône pak,
ziene ze moin niet staan.
Ok foto's neme ze den niet,
moin roem is van de baan.

Dat klere make man of vrouw.
't Is maar weer je voor kies.
Toch bloif ik, dat staat vast voor moin,
gewoônweg puur Westfries.

Lies Dijkman-Luken, Blokker

Voorjaarssturm

't Sturmt, ik sleip slecht en skiet altemetters overend, al giert 'r weer 'n windvlaag over. Soches gaat 't 'r nag pittig tekeer,de glaze rammele in hullie sponnings. In buiten neem ik de skade op en dat valt moin niet of. Ik loup effies nei 't park.,Nôh, 't is 'r te doen! Je moete hillegaar teugen de windvlage in beuke. De fietsers waaie temet omver en van arremoed gane ze maar loupend vedder vedder. 't Regent niet, dat dat skeêlt. Hier en deer benne d'r dakpanne ofwaaid en loit 'r are rotzooi in de tuine. Ok stukke van 't grofvuil waaie alle kante op. Wie zet dut nou met zuk snertweer an de weg?
Moeders bringe vedaag de joôsies loupend nei skoôl, want stel dat 'r wat beurt. Dichterbai 't park legge al veul ofbroken grôte en kloindere takkies en de bladere vliege deur de lucht. Bai de voiver is 'n boum met wortel en al omkieperd, 't is deêr ien grôte bende.
Zouwe de roigers 't houwen hewwe in hullie houge neste?
As ik dat op loup, bloif ik inienen stokstoif staan. 't Loikt wel of d'r 'n kist vuurwerk ontploft, 't is 'n leven as 'n oordeêl! Maar in plaas van houg in de lucht, begint 't gedonder veul leigerder bai de grond!
Skoitereg koik ik om m'n heen, wat beurt hier? Inienen zien ik weer of dat kebaal vendaan komt. 'n Grôte boum dondert zô teugen de vlakte. Tjôh, dat komt best of, man. Ik had gien kant op kennen en had veus te laat weest, al had dat kreng moin kant opvallen.Gelukkig hewwe de Gode 't goed met m'n voor! 't Gevaarte sodemietert de are kant op, over 't water nei 't oiland, weer nooit gien ientje komt.
As de grôte kruin de grond raakt, wupt ie nag 'n keer of wat op en neer, kraakt nag wat en den is 't beurd met de koupman. Nou weet ik weerom of minse zegge: de boum is as 'n lucifershoutje ofknapt. Zô beurde 't ok, hai is net effies boven de grond ofknapt.
Ienkeer op de grond loikt die boum wel veul langerder as dat ie nag rechtop sting.
‘De reus is geveld’, staat oftig in overloidensberichte, nôh, dat kè-je hier ok met recht zegge. Ik moet effies slikke en op asem komme. De wind giert nag deur m'n loif!
Uit de kroôn van de boum valle nag twei neste. 't Iende is leeg, maar in 't are zit nag ien dooie kalkedodder. De kruin van de boum moet gien weet had hewwe van wat 'm van onderen skeêlde.
't Zel voor hum gien zeumer meer worre!
Dreut en hillegaar beloord gaan ik op huis an.
Gauw 'n lekker sterk bakkie zette,deer zel ik wel van opgnappe.

Rem Kappelhof, Hoogwoud

De sterke arm

't Ze1 bedat een eêuw leden weze datte wai in oôs durp nag een veldwachter hadde. Dat was in die toid vezelf 'n man met 'n zoôt anzien en autôritoit. Ik heb welders een foto van 'm zien. Nôh, hai keek deer al bar streng. Ik ken me nou best voorstelle datte de mense an de kant ginge, al kwam ie an fietse.
Hai was ok nag gemeentebôde en most vezelf allegaar sjouwtjes voor de burgemeister opgnappe. De man was altoid in uniform met 'n swarte pet op, behalve as ie te bed ging vezelf. An z'n riem bungelde ok nag 'n revolver van Franse makelaai. 't Was z'n oigendom ok nag. Of ie d'r welders mee skoôt is onbekend. Wel wist alleman dat ie niet kwatte in 'n borreltje. 't Beurde welders dat hum onder diensttoid 'n drankie anboden wier om 'm een beetje te paaien, zien.
Ien keer raakte ie in alle geval hillegaar rondom dronken. 't Was, wat ze nou zegge zouwe, effies uit de hand lopen. Nou hadde wai toendertoid nag veul beekies langs de weg. Die wazze uitgroeven om drangwater of te voeren nei de polder. De weg was ok nag allegaar zand, enkeld 'n peerdepadje van stientjes.
Onderweg nei huis slingerde de veldwachter op 't zandweggie. Hai viel en donderde in zô'n beekie. Deer lag ie al 'n toidje halvers verwenteld, dat inienen de burgemeister voorbai lope kwam.
‘Zeg, veldwachter, wat doe jij daar in die greppel?’
‘Stil burgemeister, ik leg op de loer!’

Henk Snip, Schoorl

De spin

Ik had 'm al 'n toid op skot
en docht: wat zel d'r beure.
'n Heêl dun dreidje droeg z'n lot.
Dut was niet goed te keuren.

't Beist wist van de prins gien kwaad,
hong enkeld wat te hangen,
dee elke dag z'n goeie daad,
en zat te vliegevangen.

Somtaaie bubberde ie en
keek sullig nei beneeë,
asof ie zegge wou: ‘'k Ben
hier boven best tevreeë.’

Lenigies-an werd ie moin lief,
dat mag hieruit wel bloike.
Ik kneep 'm as 'n ouwe dief
al zag ik moin vrouw koike.

Maar met 'n week - ze stofte of
met ien of aar oud vodje -
skoôt ze inienen uit 'r slof,
ze kreeg 'm in 't snotje.

D'r werd 'n trap haald uit de boet,
d'r sloeg 'r ien met deure,
d'r luchtte ientje d'r gemoed,
d'r most effies wat beure!

Toen, met 'n dagblad in d'r hand,
werd ie, met angst en beven,
verpletterd in die ouwe krant,
verdween ie uit moin leven.

'n Spin die zô de poip uit gaat,
deer ken ik wel van peêuwe.
Of as 'r ien 'n mig doôd slaat
zonder maar te verbreêuwen.

'n Slager die 'n beist uitbient,
'n peerd mager en skonkig,
zoks maakt voor elke dierevriend
't leven hard en bonkig!

Kees Ruiter, Grootebroek