Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 4 van de 28-ste jaargang (2016) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Kerstgedachte

't Achterleggend jaar
dat was voor oôs onwois.
Meskien weer voor 'n aar
voelde 't koud en grois.

De kerst komt nou in 't zicht
met keerse vol van gloed.
Je fleure op van 't licht,
't geeft je ok wat moed.

Knal de bôze geist maar vort
van 't leste ouwe jaar.
Veul hoil en zegen is in 't kort
de wens voor 't nuwe jaar.

Diny Kreuk-Breed, Hoogkarspel

De strooiden doek

't Was zô'n dooie zundegmiddeg, net tussen de feistdage in, dat swager Frits jarig was. Effies op verjaarsfeist gaan was den 'n mooi verweer. Klaas en Afie ware ien van de eerste die deer ankwamme. Nou weune Frits en Margreet in de stad Enkhuizen, maar je kenne bai hullie evegoed achterom. Ze hewwe deer 'n petieterig klompehossie weer of vier hake an 't skot hange. Deer konne ze hullie jasse kwoit.
Alle joôs, broers en zusse, snaartjes en kammerade kwamme ok opperdan, dat 't werd onwois drok en bar gezellig. D'r zat wel zô'n voifentwuntig man mooi an.
't Was goed voor mekaar en op 'n end hadde ze voor alleman ok nag 'n lekker bord soep met stokbroôdjes en zuk.
Dat de soep op was, had Klaas de buk puur op de leest, dat hai zee teugen Afie:
‘We moste oôs padje maar d'rs inkorte.’
Afie most vezelf nag effies nei de plee en hier en deer nag klesse, dat Klaas zat alvast onder de brat jasse te vroeten om z'n oigen jas opperdan te halen. Ok Afie's jas had ie vonden, dat heêl gelant hield ie 'm voor d'r op.
‘Ik hew m'n doek nag niet,’ zee Afie, en ze begon tussen de berg jasse te strunen.
‘Dat kè-je wel leite,’ zee Klaas, ‘hai is vort, ik hew alles al deurzocht.’
‘Dat ken niet,’ zee Afie, ‘ik hew 'm zelf ophongen.’
Alle jasse naggers van de hake, maar gien doek.
‘Sullebutter die je benne,’ grommelde Klaas, ‘ik zee nag: Doen die doek nou in je mouw, den kè-je 'm niet strooie. Maar nei, jij wete 't altoid beterder.’
Afie werd 'r beloord van. 't Was nag zô'n ontiegelek dure doek ok, dat had ze geniesen teugen Klaas zegge durven. D'r ware al 'n paar mense weg, zouwe die nou zômaar heur doek meenomen hewwe? Deer had ze nag puur arremoed over, want die weunde heêl in Lelystad.
Op lest ginge ze toch maar op huis an. 't Was hufterig in buiten en ze moste nag 'n lap loupe nei de parkeerplek. D'r jassie was dunnig, dat zonder die lekkere dikke doek kon ze 't nag wel d'rs oploupe.
Dat ze bai de oto bedaarde, kreeg ze de sleutel van Klaas, want hai verdeêlde zuk altoid eerlijk: hai de heenrois en Afie mocht al jaar en dag truggen de BOB weze. D'r werd woinig zoid onderweg en dat ze thuis anbelandde ging Klaas drekt in huis. Afie zette de oto in de gerazie. Dat ze efkes ternei de keuken instapte, was 't net of ze 'n aap jonge zag op 'n stikkebordje; deer lag heur mooie doek op tafel!
‘Nôh, hoe ken dat nou?’ riep Afie.
Klaas sting 'r bai en met z'n kop nei beneden zee die zachies:
‘Ik had jouwes zonder erg om me nek dein en moin doek hing nag in me mouw.

Riet Kuin-Ooijevaar, Wervershoof

De ‘poelebreg’

Op oôs skoôlpad lag de ‘Poelebreg’,
met de fiets was dat 'n hêle keg.

Alle dage was die breg d'r weer,
trappe most je, nôh, wat ging dat sweer.

Had je die klucht weer sweitend had,
licht ging den 't vedd're lange pad.

óf je bloid was; 't gaf 'n goed gevoel.
Den ging 't beter, je beroikte 't doel.

In 't leven loit soms ok zô'n breg.
Onverdocht komt ie zô op je weg.

Soms 't daait teugen en is de klucht houg,
wul 't niet lukke, ok hou je 't niet droug.

Dén is 't wonnen, vort met de pech,
't taai dat is keerd, je benne óp de breg.

Óf je bloid ben; 't geeft 'n goed gevoel.
Den gaat 't beter, je beroikte 't doel.

Mara Nes, Oostwoud

Wat 'n ofvalder!

Anneke maakt 'r pakkie open. Gien lekker luchie zôas ze vroegen had, nei, 'n dikke keers, 'n pen en 'n opskroifboekie. Tjôh, wat had Gerrit weer zuinig weest.
‘Dank u, Sunterklaas,’ zee ze teugen de Sint.
Gerrit, die skuin genevenover d'r zat, in de kamer bai d'r skoônouwelui, keek 'r bloid an. Hai gaf 'r nag efkes 'n knipougie van verstandhouwing.
Hoe kreg je-n 't voor mekaar, docht ze weer. Nei, niks merke leite vezelf.
Ze hadde wat latig kennis kregen an mekaar en Gerrit z'n vader en moeder ware barre beste mense, maar puur zuinig. Dat Gerrit had niet aars meekregen as: pas op je centjes joôje, ze benne d'r eerder uit, as d'r in.
Hai was 'n beste joôn, maar Anneke kon an die zuinighoid maar niet wenne.
En nou den weer dut met Sunterklaas. Ze had nag zô zoid: nôh Gerrit, al zoek je soms nag wat voor moin, 'n lekker luchie is altoid goed, 'oor. Hai had toen wel opnoemd dat zuks zondegeld was, want je smeerde 't op en weg was 't. Je zagge d'r niks van. Maar ze had docht dat ie dat as grappie bedoelde.
De eivend ging deur, 't iende pakkie nei 't are werd openmaakt. Allegaâr spulle die je goed gebruike konne. Ze kreeg van d'r skoônouwelui nag 'n stel nuwe wante en 'n nachpon. Dat beladen met kedoôs ginge ze op huis an.
Onderweg zee Gerrit geloik:
‘Goed van moin, hè, die kedoôs. Dat had je zeker niet verwacht. Ik had 't hillegaar zelf bedocht. Lesten hadde we 't 'r toch nag over, dat 't geld d'r zô gauw deurvliegt. Dat ik docht, ik geef jou 'n pen en 'n opskroifboekie, den kè-je opskroive wat of 'r allegaar kocht wort. Den hewwe we geloik wat overzicht. Zô had ik geloik m'n kedoôs voor je klaar.’
‘Zô net,’ zee Anneke,’ en die keers den?’
‘Nôh, 'n kloinighoidje d'r bai moet toch kenne.’
En deermee was voor Gerrit de kous of. Maar niet voor z'n vrouw, die docht: dut moet aars. Toe kwam 'r inienen 'n gloimpie op 'r toet. Ze zee niks, maar de are dag liet ze Gerrit 't opskroifboekie zien en zee:
‘Koik Gerrit, handig, 'oor zô'n boekie. Ik hew 'm geloik maar in gebruik nomen, koik maar!’
Op 't aldereerste blaadje sting met mooie letters: lekker luchie 25 euro.

Gerda Wester-Koomen, Obdam