Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 2 van de 32-ste jaargang (2020) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Opsteke

We wazze iemeslesten 'n dag of wat uitverdan nei Maastricht. We hadde wat daagies roizen boekt met 't spoor. Omdat we net zô ver mochte as we wouwe, ware we maar 'n heêl end heen gaan.
Zô raakte we verzoild op 't ‘Vroithof’ in Maastricht.
Om 'n uur of tien ginge we om 'n koppie bai 'n tentje an dat ploin. Oôze koppies wazze net vol tapt, dat 'r zes woifies binnen kwamme. We konne hore dat ze bai oôs uit de buurt kwamme. Wai konne ze niet en gelukkig heulie oôs ok niet.
Ze kwamme in dat tentje om te broôdeten.
De ober vroeg an 't eerste woifie wat of ze lustte.
Ze zee: ‘Geef moin maar 'n broôdje keis en 'n latte.’
't Tweide woifie zee: ‘Doen moin maar 'n broôdje aai en 'n cappucino.’
Weernei 't eerst woifie zee: ‘Ja, doen moin ok maar 'n cappucino.’
't Derde woifie: ‘Doen moin maar 'n croissant met abrikôzesjem.’
Weerop die eerste twei woifies zede: ‘Ja, doen oôs ok maar 'n croissant, maar den met erebaaiesjem.’
‘En ik met kersesjem,’ zee 't are woifie.
‘Maar ik wul wel thee bai m'n croissant,’ zee woifie drie.
De ober werd al 'n beetje nitteleg en zee:‘Weet u nog wel wat u kiest?’ Deernei vroeg ie an de volgende: ‘En U wenst?’
‘Heb je voor moin gewoôn 'n baguette met ham en keis en hôningmosterd met 'n kloin beetje knoflouk en 'n koffie verkeerd?’
‘Oh ja,’ zede die eerste woifies weer. ‘Da's ok lekker. Meskien verander ik 't ok wel.’
De ober werd al narregerder en vroeg gauw an de volgende:
‘Zeg eerst maar wat u wilt bestellen. Dat geldt ook voor uw buurvrouw. Dan noteer ik 't wel als u 't allemaal wél weet.’
‘Kè je den oôze bestelling vast brenge,’ zee 't tweide woifie. ‘Den kenne wai vast beginne.’
‘Nei 'oor,’ zee het leste woifie, ‘da's heêls niet gezellig. We beginne allegaar geloik.’
Oigelek zouwe wai al ofrekene, maar deuze lol wouwe we niet misse.
De ober perbeerde't nag 'n keer en skreef de bestelling van woifie voif op. Deernei most allien 't leste woifie nag bestelle:
‘Doen moin maar 't zelfde as de vorige. Maar inplaas van 'n baguette wul ik lieverder 'n pistolet. Ik wul gien ham en roukvleis. Wel keis, maar 't moet wel ouwe keis weze.’
Toe zai 't eerste woifie: ‘Ik lust oigelek ok wel zô'n baguette, maar den met rosbief.’
‘Ja, dat loikt moin ok wel lekker,’ zee woifie twei. ‘Maar hè je ok lever?’
Toen liep de ober weg en zee: ‘Ik zal even voor u kijken.’
Voif menute ternei kwam ie t'rug en zee, dut keer in onvervalst Westfries:
‘Ik heo gien lever, gien ham, gien keis, rosbief en roukvleis, gien croissants, gien baguettes en ok gien pistolettes.’
‘Oh, bring maar wat,’ zaide de woifies, ‘wai luste alles wel.’
Tien menute ternei kwam de ober met zes broôdjes krekét anzette en zes glaze melk.
Dat wai ofrekende, vroege we an de ober of ie wel meer van zukke klante had.
‘Dut flikke ze moin alle jare weer an. Ze doene dut expres: 't benne moin tantes!’

Kees Kreuk, Hoogkarspel

'n Slippertje

De are week gaat Antje met 'r man op vekansie, dat ze wul efkes koike voor 'n bekini. Ze vraagt an Meroitje:
Gaan je mee te statten? Die zoit:
‘Ja best, maar den gaan ik eerst nei 'n boekwinkel, deernei kom ik nei je toe.
Antje staat half bloôt in 'n pashokkie as Meroitje met 'r boekie de winkel inkomt.
‘Weer bè je, Ant?’
‘Nôh, hier.’ Meroitje stiefelt op de pashokkies of. Zai vindt de bekini maar niks en stuurt de verkoopster om wat aars. Onderhand koikt ze zelf ok nei 'n nuw swumpak, want d'r hange zukke mooitjes boi.
Den ziet Meroitje 'n tankini. Da's 'n broekie met 'n los bovenstukkie.
'n Are klant zoit dat ze die best hewwe ken. Kuin as 'n kip met ien pul wul Meroitje die wel efkes passen. Maar dat daait teugen;
't bovenstukkie is te krap, ze heb teveul gemoed wat 'r bovenuit puilt.
Da's gien gezicht vezelf. Nou dat ze toch uit de klere is, wul ze wel wat aars passe, maar dat is ok te krap.
Op slot gaat ze den toch voor 't badpak weer ze al zinnighoid an had, dat ze de winkel binnen kwam. Ze trekt 't badpak an en dat zit in ien keer goed. Ze koikt naggers in de spiegel en gloimt 'r over. Ze heb gien geld mee dat ze prate of dat ze over twei dage 't spul hale en betale komt. Antje heb onderhand 'n bekini kocht en heur naam op 'n klantekaart skreven. Heit van 't passen gane de woifies weer vort. Al is Meroitje weer op honk, ziet ze tot heur skande dat ze de slip van de tankini nag an heb. Tja, denkt ze: nou ken ik wel belle, maar bedat gaan ik toch die kant weer op, den breng ik 't wel trug. Meskien hewwe ze 't nag geniesen mist.
Maar 't gaat heêl aars. Boi 't opruime denkt de verkoopster: weer ken dat rooie broekie toch weze? Ze prakkezeert wat klante d'r allegaar weest hewwe. Den denkt ze an Antje en pakt de tillefoôn. Ze vraagt of ze naggers goed in d'r tassie koike wul. Antje wort hillegaar 'n beetje nittelig:
‘Nei 'oor, ik hew niks zommaar meenomen!’
Efkes ternei belt Meroitje voor heêl wat aars, maar al doet Antje heur beklag, zoit Meroitje:
‘Nôh moid, ik wou 't niet zegge, ik skaam me doôd, maar ik had 't broekie nag an dat ik thuis kwam. Murgen zal ik 't geloik trug brenge.’
Antje snapt metien hoe dat 't gaan is:
‘Je hewwe vezelf 't swumpak zô over 't broekie heen past.
Maar gaan nou eerst maar d'rs de winkel belle. Die moide zoeke d'r oigen rot.

Marry Overtoom-Bruin, Heerhugowaard

Oôs Westfries

Pieter Buur kwam hier te weunen,
kreeg 't nag alders benauwd.
Want oôs taaltje speuld' 'm parte.
Deermee ging ie in de fout.

Hai wist niet wat hulfte wazze,
klompe, nou weet ie 't wel.
En 't gemak, is dat gien pleetje?
En 'n klingel niet 'n bel?

Wat is posken voor 'n goedje?
Deervan had ie gien idee.
En 'n breggie, wist ie zeker,
was 'n moid, zôas ie zee.

Deuvekater is 'n katje?
Ientje die nei duive loert?
Louve biene, ok zô'n reidsel
en wat groôt is, da's 'n knoert.

Bedoele ze met gruizig: stientjes?
En is ofteg niet antiek?
Gaat te warskip met 'n boôt mee?
Maakt 'n sloffe oetel gien meziek?

Ja, hai moet nag heêl wat lere
om de durpers te verstaan.
't Is nag erger as met Franse,
hai moet maar op kursus gaan!

Kees Boukens, Lutjebroek
(bewerkt nei tekst Jan Klopper, Jisp)

Pelderstoid

Dat ik op de leig're skoôl zat
en deernei op 't middelbaar,
had ik deer 'n beste toid an,
leerde heêl wat bai mekaar.

Maar al liep 't nei de zeumer
werd ik weer as blik zô bloid:
skoôl ging dicht voor zeuven weke,
den begon de pelderstoid.

Bai 'n tante van m'n nichie
ging ik pelle, vast pandoer.
Met z'n drietjes op 'n raaitje,
nei, gien grôte bolleboer.

Eerst 'n bak vol, den de mande,
was 't alle dage weer.
Deur de Arboidsvitamine
viel dat nag geniensen sweer.

As ze al die bolle ziene,
denke mense deur mekaar,
dat die krek 't zelfde benne.
Nôh, dat is vezelf niet waar.

Deervan zee oôs tulpetante
bai d'r oigen plaas vedaan:
‘Niet allien de grôters pakke,
maar mooi voor de laag of gaan.’

Altemet kreeg je 'n koppie
met 'n koekie, lekker, 'oor.
Had je net 'n zure bol pakt
smaakte 't inienen goor.

Deur de raampies kò je koike
nei de koeie op 't land.
As de konte aarsom draaide,
was 'r wel wat an de hand.

Meistens krege we den regen
en ok onweer op z'n toid.
Niet alliendig maar beroerd, 'oor,
want je was de warmte kwoit.

As dat teugenweertje anhield
kwam 't manvolk opperdan:
op de bouw was niks te zoeken,
hadde ze maar ar'moed van.

Hullie ginge an't serteren,
zochte d'alderbeste uit.
Bolle ginge in de bakke
werde klaarzet voor de Zuid.

An't end van de vekansie
kon ik om m'n peldersgeld.
Seives in m'n skône klere
werd dat voor m'n ouge teld.

't Was genog voor 'n transister,
dat de are dag metien
ging ik met de bus nei Hoorn,
had deer al 'n mooitje zien.

Oind'lek kon ik alle dage
luistere op uur en toid
nei de Arboidsvitamine,
net as in de pelderstoid.

Els Sijm, Oosterblokker