Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 3 van de 28-ste jaargang (2016) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Brand

't Is een mooie dag in augustus. Cees het lekker buiten speuld en ok z'n vader nag holpen. Dat doet ie verlegene graag. Hai wul ok boer worre, net as pa.
Hai sleipt as een os, al skreêuwt z'n vader 'm teugen tienen wakker:
‘D'r uit, d'r is brand!’
Al doet Cees z'n ouge open, ziet ie ien ôranje gloed. Hai groipt z'n klere, vliegt nei beneden en deur de openslaande deure nei buiten.
De lucht zoigt om 'm heen, de koegangrame benne verlicht en de vlamme komme knetterend uit 't rieten dak van de stolp.
Zou 't den toch hooibroei weze? Vlede jaar is de berg ok al leeg reden en moeder zee de leste dage wel dat 't weer zô roggebrôderig en branderig luchtte.
Heêl inverdan hoort Cees de brandweer ankomme. Wat moet ie nou doen? Vader ziet ie gien meer en moeder loupt alsmaar te heen en weren.
Al reid benne d'r bure. Vrouw Bakker, die effies verderop weunt, zoit:
‘Kom jij maar met moin mee, joôje.’
Deer belandt hai in 't lôgeerebed. Sleipe ken ie eerstens niet, want hoe moet 't nou van de winter met de koeie, al is 'r gien stal en gien hooi? En met z'n knoine weer ie alle dage dissels en gras voor zoekt? 't Knoinehok staat nag wel teugen de koegangmuur op. En al verbrandt 't voorhuis ok nag, den is ie al zoin speulgoed kwoit: zoin Dinkytoys en z'n Suco-otobaan. Hai ken z'n trane gien meer teugenhouwe.
De are dag met broôdeten zoit vrouw Bakker dat de brandweer erg z'n best dein het. 't Voorhuis staat nag overend, maar de boerderaai loit plat. Met een zoôt volk en de brandweer hale ze nou 't hooi uit mekaar en van 't goeie hooi make ze een klamp op 't land.
Cees het gien trek meer en wul nei z'n moeder.
Vrouw Bakker neemt 'm bai de hand en bringt 'm nei huis. Hoeste dichterbai huis, hoeste meer begint ie te lidderen.
Op de wurft stane spulle uit 't voorhuis en de trekker, die ze d'r nag uitreden hewwe. En vedder is alles verbrand: de varkesboet, de koeiestal en de mesienes.
Hai stiefelt wat rond en koikt nei de smeulende berg. En den inienen vliegt ie nei sloôtkant. Deer staat teugen een willegeboum z'n knoinehok. Z'n knoine benne red en weer strome de trane over z'n toet.

Gerian Helder-Dekker, Berkhout

Onvoorspelbaar

Ik sprak 'n ouwe bouwer,
ruim tachtig was de man.
We hadde 't over zeumers,
deer wist ie heêl wat van.

En nei 'n heêl lang praatje,
dat ken over 't weer,
zee hai toen met 'n gloimpie,
en 'n beetje met 'n sneer:

‘Weermanne en ok -vrouwe,
doen' vreiselijk hullie best,
maar weer kè-je niet voorspelle,
dat is gewoôn de pest.’

‘Drie dinge,’ zee moin vader,
da'k meeholp op de bouw,
‘die ben’ niet te voorspellen,
zurg dat je dat onthouw.

't Eerste dat ik opnoem
is altoid weer 't weer.
En ok de prois van bloengkoôl,
dat weet je nooit 'n keer.’

‘En 't derde, wat is dat den?’
vroeg ik toen nag maar gauw.
‘'t Meiste onvoorspelbaar,
dat bloift altoid… 'n vrouw!’

Jaap Meester, Nibbixwoud

Een paar nachies weg

Guus en Thea hadde 'n drokke toid achter de reg: d'r had wat ziek en zeer weest. Thea most meskien 'n nuwe heup. Met 't bedroif van hullie zeun liep 't niet goed en zô was er allemaar wat.
‘Moid,’ had Geertje buur zoid, ‘julle moste d'rs mooi voor 'n paar nachies weggaan. De boel de boel leite en effies weer met zijn tweien. Wai gane van 't jaar toch niet meer weg, dat je kenne oôze camper te lien kregge.’
Nôh ja, dat was toch ok wat, met 'n camper weg...
Maar Thea kreeg d'r toch wel zinnighoid an. Guus kon best raaie en met zô'n camper zou dat den ok wel gaan. Dat 't werd ofpraat, ze zouwe voor 'n paar nachies weg. Guus had nag wat anwoizings kregen en ze namme de spat op. Ze wouwe niet zô ver, dat ze rede nei camping Bakkum. Met dikke regen kwamme ze an, dat toe ze met de camper 't veldje opkwamme zatte ze geloik vast. Maar Guus kreeg je niet zô gauw gek, effies meddere en nei 'n aar plekkie.
Deer liep 'n purkie van 'n jaar of twei.
‘Ken dat nag last?’ vroeg Guus an Thea.
‘Welnei, die loit op toid te bed, die hoor je den gien meer.’
Nôh, dat hadde ze docht!! 't Joôje blerde en peêuwde. Hai skreêuwde toedat hai te bed most, hai skreêuwde snachs, hai skreêuwde soches om half zes. Guus en Thea keke mekaar an en dochte: hier bloive we niet staan! Dat 't werd weer 'n aar plekkie.
Deer was 't mooi rustig; 't weer was opgnapt dat ze zatte pré an.
Seives gong Thea met heur tassie nei de douche. Ze had 'r oigen uitkleid, zette de kraan an… Koud water! Maar ja, alles weer antrekke wou ze ok niet. Dat, gauw wat shampoo in 't heer en rap ofspoele! Murgen leit ik 't mooi zitte, docht ze.
Van niks doen kè je ok louf worre, dat ze krope op toid te bed. En wat nooit beurt, beurde nou. Thea most te piesen. Maar sleipe in 'n camper is net as legge in 'n bedstee. Thea perbeerde over Guus heen te klimmen.
‘Al moet je d'r uit, kè je 't ok gewoôn zegge, 'oor,’ zee Guus en hai liep mooi met heur mee. Zô met mekaar, an de wandel bai nacht, dat het wel wat! Toedat ze weer te bed lagge en 't 'n uur of wat vedder was, werd Guus wakker en Thea ok.
‘Wat is er,’ vroeg ze, ‘benne d'r pikkers?’
‘Nei,’ zee Guus, ‘ik ken niet sleipe, moet je hore!.’
Nou hoorde Thea 't ok. D'r lag 'r ientje gruweldig te snurken!
Nei weer 'n nacht van woinig sleip hadde ze 't bekeken. De boel werd inpakt, ze rede op huis an en zeeë teugen Geertje buur:
‘'t Zel best 'n pracht weze zô'n camper, maar azze we naggers weggane, den hure we wel 'n huisie!

Muriel Sijm-de Wit,Venhuizen

Veugellam

Veugeltje in 'n vraaie val
bedaarde in me goôt.
Niet zachies, 't gaf me 'n knal
dat ik hiervan verskoôt.

Ze snofte, spuide toen heur gal:
‘Ik ben in grôte noôd,
zit eerlek in 'n heêl diep dal,
hew maar ien korsie broôd.

Pa veugel is weer nei 't bal,
dat wort naggers z'n doôd.
En van me pultjes ben ik mal,
brocht ze in m'n ientje groôt.

Ik raakte rap an leiger wal,
En voors van wal in sloôt.
Dat ik zit nou, je snap 't al…
bar krap en in de goôt.

Joke Sijs, Hoogwoud