Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 2 van de 31-ste jaargang (2019) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Warskippers

Zô, de winter is weer verbaai, nou maar weer koike of de warskippers opperdan komme.
En ja 'oor, de eerste loupe al de kamer in. Dat is de femilie pissebed. Hullie wulle 'n kamer met swumbad. Nôh, dat heb ik en geloik leit ik ze swumme in de wc-pot.
'n Are femilie komt ok al opperdan. Dat benne de spinne met hêle lange pôte. Zoi hewwe d'r oigen hangmat meenomen. Soches leit ik ze meedraaie in de rager en den vort de deur uit.
Inienen hoor ik 'n swarte bromvlieg, die is ok weer trug van weg weest. Die zien ik liever gaan as komme, dat hai wort weg besjoerd.
Wort 't zeumerig den komme de langpoôtmigge. Dat benne migge die komme snachs te warskip. Deer hew ik gien plaas voor, dat ik slaan ze de kamer uit.
Met bollig weer zoeke de luize 'n sleipplaas op de plante. Al komt 'r 'n oôzelieveheersbeisie an, den wulle ze bloid saam in ien kamer sleipe.
De miere komme ok te koik voor 'n plaas, hullie wulle graag buiten 'n plek. Ok wulle ze ete. Nôh, dat ken vezelf. Ik geef ze zelfroizendbakmeêl, deernei zien ik ze gien meer, dat ik ken den de zandhoupe weer oprôde.
As d'r wespe langs komme den hew ik deer gien plaas voor. Dat den zeg ik:
‘Vol is vol.’
Slakke hewwe d'r oigen sleurhut mee, dat die magge wel kampere bloive.
Niet te lang, ze moete van m'n plante ofbloive. Hewwe ze toch skroei, den kroige ze slakkekorrels. Deer benne ze bar op stoven.
Denk je dat je alles had hewwe, den kroig je nag vliegende miere. Die komme uit 'n kloin kiertje zô de kamer in. Ze magge in de stofzuiger vedder rondvliege.
Nôh, den hew ik de warskippers wel zô'n beetje had en ken ik de boel weer opreddere. Den gaan ik koike weer of IK te warskip ken.

Wilma Groot-van den Hoek, Heerhugowaard

Wat 'n meleur

Al gaan je op vekansie en je komme an in 't huisie dat je op skot hadde, duurt 't effies eerdat je je draai vonden hewwe.
Zô ware wai lesten 'n weekie uitverdan. Met vier man hadde we 'n huisie huurd. De vrouw die 't an oôs verhuurd had, gaf eerst pittig 'n rondloiding deur 't hêle huis. 't Was van alle kante 'n snokker stekkie. Niet allien omdat 't zô mooi opgnapt was, maar ok omdat 't 'r spik en span uit zag. 't Was van alle gemakke voorzien.
Bloid as blik sjouwde we de auto leeg.
Toe dat beurd was, werd 't welders toid voor 'n koppie.
D'r sting 'n nuwerwisse koffiezetter in de keuken. Ik zou koffie zette en de are zochte alvast 'n plaasie in 't oppertje.
Nou ben ik wat dat koffiezette angaat 'n echte vrouw, as 't op techniek an komt, ben ik nerges.
Maar ik leit me zommaar niet kiste. Ik tuurde 'n toidje op 't skermpie van 't apperaat. 't Was zô'n ding weerbai je de bône bovenin gooie moete en den maalt ie ze zelf tot koffie. Nei wat studere waagde ik de gok. Ik drukte op 'n knoppie en 't apperaat begon te pruttelen. Met ien en dezelfde veert stopte 't ok weer.
D'r kwam 'n plaatje op 't skermpie te staan. 't Leek op 'n bakkie met bône. d'r zatte toch nag genog koffiebône bovenin? Dat kon 't euvel niet weze. Wat den wel kon ik zommaar niet bedenke.
Van buiten hoorde ik dat ze barre skik hadde. 't Noôsde m'n dat ik deer niet bai weze kon, nou ik zô an 't medderen was. Maar 't was m'n eer te nei om deer an toe te geven.
Toch most ik 'r ientje bai hale om me te woizen wat of die ofbeêlding nou van doen had. Die zag 't vezelf drekt. 't Bakkie van de koffieprut was vol. Dat most leeggooid, den kon ik weer veerder. Nou zou ik 't alliendig wel redde. Weer datzelfde knoppie indrukke en gaan met die benaan. Maar nei, weer kwam d'r 'n plaatje op dat skermpie. 't Water was op. Ja, nou kon ik dat zelf wel bedenke. Dat 't waterbakkie baivuld en 't hêle riedeltje kon overnuw beginne.
Hè, hè, 't eerste koppie was klaar. 't Tweide koppie zou nou wel gauwerder gaan. d'r was buiten zeker heêl wat te beleven, want ze lage nag slap van 't lachen.
Ik sting deer maar in de keuken. 't Are ging allegaar langs m'n heen. Maar goed, zôas ik docht, 't tweide koppie was zô klaar. Nou 't derde koppie. Ik kreeg d'r hillegaar zinnighoid an. As je ienmaâl de veert 'r in hewwe… Maar nei, weer kwam d'r wat op 't skermpie. 't Waterbakkie was alweer leeg. Nôh, dat is toch ok 'n arremoed.
't Eerste koppie was bedat koud en buiten bleve ze maar lache. Ik had al puur de damp in. Maar verrut, 't derde en 't vierde koppie ginge achter mekaar deur. Oindelijk was 't bered. Nou kon ik d'r mee nei buiten en ok 'rs met ze mee lache.
Dat ik in buiten kwam, was de klucht houwen.
Ze ware uit lacht!

Marloes Timmerman-Oud, Lutjebroek

Poppie kope

Heur poppie is wel klaar nou,
ze loopt op alle dage.
Bloid met wat 'r komme gaat,
ik hoor d'r echt nooit klage.

Z' is doenig an de nestel,
haalt alles nei beneden.
De kleertjes en 't wiegie,
da'k ooit voor héúr bekleedde.

De rissighoid is over,
't wachten ken beginne.
Ze droomt 'r oigen drome
en wort heêl stil van binnen.

As moeder hew ik stroid nou,
m'n loif is an 't morren:
ze is en bloift moin moidje
dat moeder loit te worren.

Nei, moeder wor je niet allien
al bè je an 't bevallen,
beseffe doen je den nag niet
dat je 't eêuwig weze zalle.

Greet Koning-Luitjes, Ursem

De luizemoeder

Je worre gewoôn moeder, van d' ien op d' are dag.
Wat ken je 't toch drok hewwe, je zurge met 'n lach.
Ze groeie en ze groeie, ja, dat gaat toch zommaar den.
En moe kroigt are name as de joôsies op skoôl benn':

Voorleesmoeders, kerststukmoeders, loupers oud pepier,
skoôlroismoeders, wegbringmoeders en ok 'n tuinier,
skômmaakmoeders, spoorzoekmoeders, wel 'n stik of vier.
Knusselmoeders, sportdagmoeders, koukers en ok hier:
de luizemoeder.

Je denke: joôsies benn' nei skoôl, den hew je vraaie toid.
Nou, efkies hew je dat, tot dat 'r weer 'n briefie loit.
Want ok op skoôl, deer kenne ze vezelf niet zonder jou.
Dat leit 't wete wat je ken en doen 't ok maar gauw:

Voorleesmoeders, kerststukmoeders, loupers oud pepier,
skoôlroismoeders, wegbringmoeders en ok 'n tuinier,
skômmaakmoeders, spoorzoekmoeders, wel 'n stik of vier.
Knusselmoeders, sportdagmoeders, koukers en ok hier:
de luizemoeder.

Den komt 't: joôsies benne slaagd, de vlag ken die dag uit.
Maar nei 'n jaar of wat, den kroige die 'n kloine spruit.
En ok dat purkie groeit weer op en wort bedat vier jaar.
Ze wete je te vinden, want 't briefie loit al klaar:

Voorleesoma's, kerststukoma's, loupers oud pepier,
skoôlroisoma's, wegbringoma's en ok 'n tuinier,
skômmaakoma's, spoorzoekoma's, wel 'n stik of vier.
Knusseloma's, sportdagoma's, koukers en ok hier:
de luize-oma.

Ze sjouwe en ze knussele, ze kouke voor de joôs.
Ze loupe mee, ze leze voor en benne puur zô groôs.
Je dochte: 't Lied is nou wel klaar, maar 't loikt temet 'n klucht.
Ik moet genderneutraal, ja, dat ik zing nou met 'n zucht:

Voorleesouders, kerststukouders, loupers oud pepier,
skoôlroisouders, wegbringouders en ok 'n tuinier,
skômmaakouders, spoorzoekouders, wel 'n stik of vier.
Knusselouders, sportdagouders, koukers en ok hier:
de luize-ouder.

Martine Meester-van Groningen, Abbekerk