Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 3 van de 35-ste jaargang (2023) stane:
Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.
't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Winkels

Lest hadde we op 't durp ’n tentoônstelling over 100 jaar winkeltjes. Foto’s, verhale, spulle en ok films ware d’r te koik.
Moin femilie sting ’r goed op. Moin opa en oma die ’n Sparwinkel had hewwe en deernei ’n jaar of wat ’t kefee. Are opa en oma, die ik nooit kend hew, hadde ’n slageraai. Tja, en den ken ’t niet aars as dat moin vader en moeder ok handelsgeest hadde en nei hunnie trouwen ’n drougisteraai begonne met later verkoup van speulgoed. Bai ’t zien van de foto's en films kwamme bai veul mense herinnerings nei boven.
Ok bai moin vezelf.
Al kwam ik deur oôze winkel nei binnen, den riep ik drekt:
‘Bloif maar!’ Onder de middeg ware we dicht, maar we hadde op ’t durp ’n manje die wat menseskuw was. Die kwam den met broôdeterstoid achterom. Oftig om ’n klespraatje en nuwtjes van 't durp.
Rond sunterklaastoid mocht ik seives niet in de winkel komme. Later snapte ik weerom. Den kwamme mense van skoôl om kedoôtjes voor 5 dezember te koupen.
Ok werde we welders beld deur ouwere mense met de vraag of we effies dut of dat brenge konne. Ik weet nag dat ik met ’n boskip bai ’n heêl pittig vrouwtje kwam. Dat ik brocht had wat ze nodig had, vroeg ze:
‘Wul je ’n duppie of ’n snoepie?’ Ik nam ’n snoepie
Dat ik nag jong was, kwam d’r ’n klant en die vroeg:
‘Is je vader d’r ok?’ Hai most wat hewwe wat ie moin niet vrage wou. Later begreep ik dat hai om condooms kwam.
Je hadde d’r ok bai die je in de kiere houwe moste. ’t Kon zômaar welders beure dat ’r stiekem wat bai hunnie in de tas bedaarde.
Achttien jaar hewwe we de winkel had, toen vond moin vader ’t mooi weest. Moin moeder is toen nag ’n deêl jare vedder gaan met ’n handwerkwinkel.
Al met al wazze d’r alliendig al bai oôs op de buurt zô’n voiftien winkeltjes, as je de kapper en zuks meetelde. D’r is niks van over.
Deerom hew ik ’t boekie van de tentoônstelling kocht.
Den ken ik weer hillegaar trug in die toid.

Muriel Sijm-de Wit, Venhuizen

Groffader

Ik ben weer groffader worren. Voor de voifde keer! Bar groôs vezelf. D’r loit ’n pittig moidje in de wieg, wat helder uit ’r ougies koikt.
Dat zit wel goed, docht ik boi m’n oigen.
't Bloift spannend as je weer gròffader worre, ok al is ’t voor de voifde keer. Je benne bloid as zô’n poppie gezond en wel in de wieg loit en de kraamvrouw de bevalling goed deurkommen is. Bai de tiende is ’t volges moin nag net zô spannend, maar zô’n veert zal ’t boi moin niet loupe. Meskien nag ientje toe, maar den houwt ’t wel op.
Al wor je ouwerder, maak je je wel zurge over de wirreld weer we in leve. As je opheden de krante leze, den denk je welderes bai je oigen: zel d’r nag wel ’n toekomst weze voor de kloine joôs. Veranderings in ’t klimaat, hêle houge waterstande, milieu- toestande, beiste die uitsterve en noem maar op. We hewwe ok van doen met oorlog in Oekraïne, weervan we niet wete hoe of dat ofloupe zel. Meskien zitte we deer demie ok wel tot oôze nek an toe in. Wie zel ’t zegge.
Je wete vezelf dat je niet de eerste benne die zô an ’t prakkezere is. D’r heb altoid al wat weest weer of mense hunnie oigen swiebel om make konne: oorlog, overstromings, te kort eten, gien werk, verskrikkeleke ziektes. Je kenne dut raaitje nag puur langerder make vezelf. An de are kant moet je d’r op vertrouwe, dat ’t beterder worre zel. D’r vertrouwen in hewwe, dat de mense hullie skouwers ’r met mekaar onder zette wulle om de wirreld beterder te maken. Meskien ken ’t kloine moidje dat nou boi me zeun en skoôndochter in de wieg loit, deer later an mee helpe, as ze groôt is.

Jaap Kroon, Hensbroek

Nêlus

Nêlus was ’n leukig manje, ’n tikkie simpel, maar wel bloid. Hai ging nooit de woid uit, maar was altoid op z’n bouwtje te vinden. Dat was z’n lust en z’n leven. Was ’t niet om groente op stik te zetten, was ’t wel om kwaadjes te wuden.
Nou stopte d’r lesten ’n oto langs de sloôtkant en deer stapte ’n manje uit.
‘Dag meneer, mag ik u wat vragen?’
‘Nôh, al ken ik je antwoord geve,’ zee Nêlus
‘Weet u de weg naar Zandwerven?’
Nêlus kreêuwde onder z’n pet en docht nei.
‘Ja zien, ik weet wel weer of je ’t over hewwe, maar ik hew deer nooit weest zien. Dat ik kè je niet zegge hoe of je raaie moete.’
Deer had ’t manje niet veul an, dat hai stapte weer in de oto.
Net kwam Piet an op ’t bouwtje en vroeg wat die oto most.
Nêlus vertelde wat hoi wist en Piet zee enkeld:
’Ôh.’
Voor Nêlus genog om nei de oto te sjoeren. Die stopte en kwam zachies-an achteruit.’t Raampie ging open en de man vroeg of hij toch wat meer wist.
‘Ja, zien, moin broer Piet kwam net an en deer hew ik ’t an vroegen.
Maar die weet ’t ok niet.’

Wilma Groot-van den Hoek, Heerhugowaard

Briefie an de zeumer

Mag ik jou effies wat vrage
-zeumer met je lange dage-
ken ik jou ’n briefie skroive:
‘Wul je nag wat langer bloive?’

Met de brame en de besse
met ’t zontje ver voor zessen
met de wind die zoetjes waait
en m’n rooie wange aait.
Met de weke van ‘niks moete’
zundes om de lande kloete
met de Tour op de tv
blôte biene in de zee.
Met geraniums die gloeie
met de dahlia’s die groeie
met de skeipe zonder jas
met de lucht van ’t groene gras.
Zonnebloeme in ’n vaasie
samen zitte met ’n glaasie
buiten tot ’t donker wort
deuze toid duurt veuls te kort.

Dat…
‘Wul je nag wat langer bloive?’
Zel ik op ’t kaartje skroive
en die an ’n zwaluw geve.
Meskien zelle wai ’t den beleve
dat de zeumer met ’n zwaai groet
en d’r nag ’n maandje bai doet!

Ina Broekhuizen-Slot, Wognum