Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 3 van de 31-ste jaargang (2019) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Kleureg

Ik zat lesten in de buurtbus
en deer sprak ik Aagie Wit.
Die zoi dat ze al 'n toidje
in 'n anleunweuning zit.
Z' is deer barre best tevreden,
koetelt veul met Siemen Groen;
gane ofteg saam de hort op.
Dat is wat ze bar graag doen.

En ze doene samen ete
met de groente van buur Bruin.
Da's 'n hêle tuke bouwer,
hai heb nag 'n vollekstuin.
En den is er ok nag ientje
en die hiet Jacob Jan Swart.
't Is 'n heêl jeloerseg ventje.
Ja, 't is 'n stel ampart.

Effies vedder weunt 'n manje,
dat was vroeger slager Geêl;
die heb nag 'n pitteg goitje
en dat staat aldeur an 't zeêl.
‘Zuks dat moet je toch niet wulle,’
zoide buurvrouw Grietje Blaauw,
‘leit dat beisie gewoôn loupe,
want hai hoort niet an 'n touw.’

‘Ik wul hier ok nag wat zegge,’
zoit die kale van Trien Roôd:
‘Goite hore niet an touwtjes,
want zô gaan die beiste doôd.’
As ze nou 'rs an moin vrage
wat of ik deer nou van vind:
'k heb deer gien gedachtes over,
'k ben al jare kleureblind.

Klaas Jan Bierman, Avenhorn

Goed zicht

‘Jan, tillefoôn voor je. 't Is de gerazie, gien goed bericht.’
‘Met Jan Groenland, wat skeêlt 'r an?’
‘Ja, met Arie Strooper. Venochend hè jij je oto brocht voor de APK-keuring, maar we kenne d'r niks meer an doen; we moete 'm ofkeure.’
‘Zô, 'k was 'r al bang voor,’ zee Jan. ‘'k Zel de pepiere bringe, den ken ie wat moin anbelangt nei de sloop. Maarre… he ij nag wat staan, want d'r moet wel 'n aar voor in de plaas komme vezelf.’
‘Nôh, we hewwe vier goeie tweidehansies staan met woineg kilometers en ze ziene d'r heêl gnap uit.
D'r zit 'r vast ientje tussen voor julle. Kom maar effe koike.’
‘Mooi, den komme we vemiddeg langs met de pepiere d'r bai. Al bè jij d'r den ok, kenne we meskien geloik zake doen.’
‘Ja, ik ben d'r en zel zurge dat de koffie klaar staat.’
't Was gnap weer,dat smiddes gonge Jan en Alie op de gerazie an.
De koffie van Arie smaakte merakel en dat ze d'r ien uitzocht hadde, konne ze 'n proefritje make.
Toe dat ze effies op weg ware, zee Alie:
‘'t Loikt wel of die rame kladdig benne, ik zien zômaar bar woineg. Wat jij, Jan, zien jij alles?’
‘Nou dat je 't zegge, 't loikt wel misteg. We moste maar effies stoppe om 't voorruit skoôn te maken.’
D'r lagge nag poesdoeke in de wagen, dat met mekaar werd 't voorraam oppoest.
Zô gonge ze weer vedder met de proefrit, maar veul beterder was 't zicht d'r niet op worren. Dat d'r werd weer stopt.
‘Weet je wat, zelle we oôze brille ok maar skômake, wie weet benne die ok wat groezeleg.’
't Had 'n bar bedroivig daggie weest:oto ofkeurd, nei de gerazie, 'n are wagen uitzocht, proef raaie en die geloik anskaft.
‘Jan,’ zee Alie.
‘Wat is 'r moidje?’
‘We zelle 't maar niet an de grôte klok hange, denk, oôze stoetelighoid met dat slechte zicht bai 't proefraaie in die nuwe oto.’
Ze hadde soches deur alle alderatie mekaars brille omwisseld: die rooide bar op mekaar.

Gerrit Dekker, Tuitjenhorn

Wat je 't verst van je of gooie…

De huishoudskoôl? Gien denken an,
de mavo gaan ik voor.
Den ken ik nag wat worre, zien,
gien huishouwster, nei 'oor.

De supermarkt? Ok zô wat,
dat is moin veuls te min.
'k Wul lieverder 'n houge baan,
dat is moin meer nei 't zin.

Dat joôje deerzô op die bank,
dat is toch niks voor moin?
Zit deer tussen z'n ouwelui:
te hoilig, zonder goin!

Gien kouwe drokte an m'n loif
bai 't groôtbrengen van joôs.
Logepedie of fysio?
Wat is 'r hier toch loôs?

Nei, ik ben bloid en hew gien spoit.
Vraag jij moin: wat of hoe?
Dat wat ik allegaar niet wou,
kwam 't dichste nei me toe.

Marloes Timmerman-Oud, Lutjebroek

Skoôlroissie

Veul sport deuze zeumer op tillevisie, heêl veul sport. En as je deer niet zô op stoven benne, den is 't 'n hêle keg om 'n aar pergram te vinden. Maar den inienen zien ik beêlde van hoe mense d'r voorheen opuitginge. Da's mooie tillevisie!
D'r skoôt me geloik in gedachte dat ik eertoids, as joôntje op skoôlroisie ging en wat 'n temtasie dat meebrocht. Wai ware niet van die weggaanders.
‘Ik heb zes witte broôdjes smeerd en 'n krentekedetje,' zee moeder die ochend. ‘Twei met keis, twei met aaipangkoek, twei met suiker en de krente met niks!’
'k Wou er geloik wel an beginne, zô'n verbeêlding had ik d'rvan.
Vóór skoôl stinge de vier busse van Peereboom al klaar, deer most alles inkenne. Eerst alleman nag in skoôl; deer werd bid dat 't toch maar 'n mooie dag worre mocht. Ok krege we van de bovenmeister te horen wat of 'r allegaar niet mocht en wat of 'r allegaar wel most. En dat op 'n toôn of we in 't leger bedaard ware.
Dat we in buiten kwamme, stinge de busse al te ronken en de tasse, jasse en de melkbusse met ranja werde inladen.
't Werd nag puur zô'n rois.
Eerst nei Amsterdam, nei de Willem Barendtz, de walvisjager. Met de middeg in Halfweg nei de speultuin en an 't end van de dag nag nei de hertekamp en apekooi in Alkmaar. Deer zouwe we 'n oisie ete en den weer op huis an.
We werde klas voor klas in de bus laden en deer ginge we! Moeders stinge te sjoeren en ik kreeg 'n draai in me loif, hêlegaar dat we de bocht omginge en 't durp uitrede, de snelweg op. Dut voelde niet goed. Vóór Alkmaar begon ik te sweiten en bar wit te zien. Ome Piet, die 't deurhad, zette me geloik voorin de bus.
‘Goed vooruit koike en an are dinge denke,’ zee die.
Ome Piet zat, denk ik, z'n hêle leven al in 't skoôlbestuur, dat hai ging den ok alle jare mee. Hai zat achterstevoren voorin op de melkbus met ranja en bai z'n biene stond 'n emmer met 'n dwoil en 'n tas met natte washande voor 't geval 'r spaaid worre zou.
't Was ien keer meist nôdeg: ik raakte kortbai Uitgeest effen de bus uit en de brinta van die ochend bedaarde in de berm.Vedder ging 't goed tot in Amsterdam.
Of 't van alle bregge kwam of van 't alle kere optrekke, maar ik most weer de bus uit. Kees Waiboer ok!
Ik had niks meer, maar Kees luchtte lekker op dat de havermout over de leuning van de breg ging.
Ik heb de Willem Barendtz bekeken en vond 't nôzelek voor die grôte beiste. ‘Maar d'r ware 'r toch zat!’ werd 'r zoid.
De lucht van 't skip had gien goeie uitwerking op moin maag, dat weet ik nag wel.
Toen op Halfweg an. Ome Piet zee dat ik maar an me stikke beginne most, want den zou 't wel beterder worre. Ik kon 't amper gelouve, ik was alweer zô misselek. 't Broôdje keis werd an de ingang van de speultuin eruit gooid. Al 't draaien en wuppen was deervedaan ok niet an moin besteed; skuitjevare ging beterder. We mochte nag wat snaaieraai uitzoeke en ik werd op 'n end toch weer 't manje!
De thuisrois ging wel pitteg en we hewwe toen ok zongen van: ‘We gaan nag niet nei huis’ en ‘M'n tante in Marokko’ en ‘Dikkertje Dap’ en zuks meer. In Alkmaar nei de hertekamp en apekooi, dat vond ik nag 't mooist. Alleman 'n oisie en weer op huis an.
In Sundebankeras begon 't oisie te bewegen, maar ik kon me goedhouwe.
An 't begin van 't durp sting 't fanfaar klaar om oôs feistelek in te halen. Allegaar bloie vaders en moeders langs de kant.
Bloid uit 't raam koikend had ik net voor skoôl me stikke op!

Klaas Jan Bak, Sint Maarten