Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 1 van de 32-ste jaargang (2020) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Kloin geluk

As de wirreld nag in sleip loit,
loup ik deur 't paredois,
roip die skinstert op de velde,
in 'n wik 'n vlusie ois.

't Zontje stiemt al effies of,
'n eendepaar zit zai an zai,
't voorjaar is bedat te voelen,
de eerste fietser komt verbai.

Zachies-an wort 't nou drokker,
nag effies houw ik 't gevoel,
'k ben allienig op de wirreld,
zommaar loupe zonder doel.

Dilly Koetsier-Speets, Hoogkarspel

Beknikkerd

‘Wat doen jij?’ vroeg Jan z'n vader.
‘Je zitte maar op internet.
Moet jij gien huiswerk make, joôje?
Trouwes, je moete al te bed.’

‘Nôh,’ zee Jan, ‘Pa, deuze site hier
is 'n intelligentietest.
'k hew 'm dein, 'k had honderdvoiftig,
't gong gosgruwelijke best.

Ik kreg nou, as hougbegaafde,
'n officieêl sertefikaat.
'k Moet eerst twuntig euro storte,
op 'n nommer dat hierstaat.’

‘Zô, dat jij ben' goed beknikkerd,’
zee toen vader teugen Jan.
‘Maar toch loik je niet te snappen,
dat je beduveld worre, man.’

Tom Wester, Obdam

'n Bok kocht of…

Ien ding hewwe kerke en verenigings 't zelfd: ze kenne altoid sente gebruike. Je hewwe den ok op de meiste durpe van die voilings om hulle kas te spekken.
Zô ok op Hensbroek. Deer hadde wai de kerkevoiling in kefee 't Springend Peerd. Alleman dee meehelpe vezelf. De ien most langs de deure om spulle, de aar nei de middenstand en weer 'n aar holp op de eivend zelf.
Nôh, deer was ik bai indeêld, dat ik dee de nommers van de verkochte kavels brenge nei de koupers. Maar je zitte deer vezelf niet voor spek en bône, dat ik boôd mee op 'n zoôtje bielze voor in de tuin.
Zee d'r ientje teugen moin: ‘Dat doen je pitteg, moidje.’
Ik keek leukeg om nei Kees en vroeg: ‘Hoe ken je dat zô stelle, Kees?’
‘Nôh, die bieder an de bar, die teugen jou opbiedt, is je oigen vent!’
Ik ben geloik stopt vezelf en was verlegen bloid dat 't nommertje bai 'n are koupman brocht worre most.
Maar bai kavel 233, 'n dwergbokkie met pepiere, was ik d'r weer bai.
Moin vader had altoid ôtemetoôt weest bai de Dwerggoitevereniging en deer had ik welders verlegen houge bedrage over tafel hore gaan. Dat ik was best kuin op m'n oigen dat ik moin slag sloegen had met voifteg golden.
Daagsteran gong ik met oôs Opeltje op de Wogmeer an. 't Bokkie was kloin genog en kon mooi mee in de kofferbak.
Maar… 't bokkie was al puur bokbaas worren. Stinke dat ie dee, minse! Gauw de klep toe dein.
Dat ik nei de pepiere vroeg, most ik effies mee inbinnen komme.
Deer zee die leukerd:
‘Hier hew ik wel twei doôze oud pepier, me woif, hoeveul wul je mee hewwe?’
Nôh, zegge jolle 't nou maar: hew ik 'n bok kocht of 'n bok skôten?

Cobi van der Gragt-Kalverboer, Hensbroek

't Peperemuntje

Niet alleman had têlefoôn indertoid. Nei, veul ging nag over de post.
Op 'n dag kreeg ik as jonge joôn 'n briefkaartje: of ik d'are week bai Siemen Groet komme kon om de voerbiete, die op driekwart bunder stinge, op stik te zetten.
Nou kwam ik wel meer bai Siemen, al ging hai met de vrouw 'n daggie uitverdan. 'k Most den z'n voif koetjes verzurge en melke.
Thuis was 'r nou toch effies wat minder werk, dat ik skreef trug dat ik komme zou. Met dut sjouwtje kon ik mooi m'n spaarpot anvulle, want ik spaarde voor 'n nuwe fiets. Deer had ik zômaar m'n zinne op zet.
Ientje met voif versnellings en met knoipremme an 't stuur.
Afoin, maandessoches om acht uur op nei de bouw, kruipersbroek an en de man drie regels geloik.
Onderwoil dede we bar teute met mekaar over z'n bedroifie met z'n koetjes, koôl en piepers en over wat of ik op de leigere landbouwskoôl allegaar leerde.
Zô kwam ok 't verhaal over de nuwe fiets weer of ik voor spaarde.
Siemen wist voor moin 'n heêl gekoup adres van 'n fietsewinkel in Amsterdam.
‘Hè je moin fiets welders zien staan in de skuur? Nôh, die komt deer ok vedein en die bevalt heêl goed. 't Skeêlt je gauw 'n zoôt geld!’
Deer had ik vezelf wel zinnighoid an.
Siemen roukte niet, maar al ware we op 't kop-end, dede we effies biene rekke en kwam allegedureg 't roltje King peperemunt opperdan.
Smiddes om drie uur was 't toid voor 'n koppie en melkerstoid voor Siemen. Ik gong deernei allien vedder. 't Liep bedat teugen zessen en inienen zag ik dat 'r zômaar 'n peperemuntje op ien van de bieteplantjes lag. Nôh, hoe ken zuk nou? Zou d'ien of are veugel 't strooid hewwe?
't Kon zômaar weze, want 't barst hier van de eksters en kraaie.
D'are dag vertelde ik an Siemen wat ik op 't kop-end vonden had.
D'r kwam 'n breie gloim op z'n toet en hai zee:
‘Zô, zô, mejoôn. Den hè je de dag goed volmaakt!’

Gerrit Dekker, Tuitjenhorn