Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 2 van de 25-ste jaargang (2013) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

Oud worre

De ouwe man zit in z'n auto,
hai heb vedaag een swere dag.
hai leit z'n raaibewois verlope;
z'n leste rit, nóú kin het nag.

Z'n joôs die zeeë ok: ‘Zeg vader,
je wor straks voifentachtig jaar,
d'r moet toch iens een end an komme,
al was ik jou, den stopte ik maar.

Je zíén de leste toid puur minder,
je reagere niet zo gauw,
't verkeer wordt alle dage drokker,
je ware wois al deed je 't nou!

Wái zelle voortaan welders raaie,
je roepe maar as je wat moet.
Met mooi weer gaan je nag op 't fietsie,
ja, grust hoor vader, 't komt wel goed!’

Dat ware goedbedoelde woorde,
maar oigelijk weet ie al vooruit;
hai is al hêlegaar gien vrager,
hai komt de deur niet veul meer uit.

D'r gaat gien bus deur hullie durpie
en ok vezelf gien spoor, gien troin.
Wanneer ie echt ze wagen weg doet,
den wordt z'n wereldje heêl kloin.

En tóch is dut besluit 't beste,
gien auto meer, dat wordt z'n lot.
Hai zucht en trekt, wanneer ie thuis komt,
voorgoed 't sleuteltje uit 't slot!

Siem de Haan, Heerhugowaard

Kloine potjes...

't Was grôte gastdag, want ientje had z'n verjaring. Onder 't broôdeten werde d'r 'n paar van de kouwe kant , weer ze ruzie mee hadde, bai de reg ophaald. 't Raakte gien grond, maar de lilleke woorde vloge wel over tafel.
't Kloine moidje van drie luisterde met rooie wangkies. Ze mocht te warskip bloive, dat pa en moe konne den seives mooi anzitte. Dat 't broôd en de tulleband op wazze, most 't kloine potje met de grôte ore te bed. Eerst nag effies de rondte zoene vezelf. Pa zou d'r lekker instoppe. Hoi zette d'r op 'n stoel en verordeneerde:
‘Zeg maar: welteruste, allegaar!’
En opgetogen riep zussie:
‘Welteruste, hufters!’

Geerie Krul-Blok, Stompetoren

Teugen 't zere bien

Gerrit de Vries is bar stôven op moters. Hai gloimt al as 'r ientje deur 't durp raait.
Zelf het ie ok 'n moter, 'n zwarte, met wat roôie streepies zo hier en deer. Hai is bar kuin op dat ding. Al het ie an de reed weest, den moet ie 'm drekt poese, as ie thuis komt. En as 't an Gerrit loit, den staat z'n moter in de erker en niet in de boet. Maar dat houdt z'n vrouw teugen.
As de TT van Assen is, den gaat ie oftig heen. Meistal nei de training, den ken je zo mooi 't hêle circuit langs florte.
Zô ok deuze dag. Samen met zeun Arie was ie al vroeg op pad gaan. Ze hadde 'n tas met eetwerk mee. Dubbelstikke, wat crips en are snaaierai.
Ze troffe 't bar. 't Was heêl gnap weer, dat de moterjasse werde al rap uittrokken en over de skouwers hongen.
Dat ze al 'n toidje an de loop ware, bedocht Gerrit dat z'n knip én de sleutel van z'n moterslot in z'n jas zatte.
Dat was bar drulig, want die konne d'r zô uitvalle. Dat hai keek drekt: z'n knip zat 'r nag in, maar de sleutel van z'n slot was weg.
't Klamme zweit brak 'm uit. Nag maar d'rs voele in z'n zakke en zoeke in z'n tas. Alles binnestebuite keerd, maar de sleutel bleef weg.
En deer zit je den in Assen, tweihonderd kilometer van huis. Met 'n zwere ketting om je moterfiets en de sleutel zoek.
Dat hai belde z'n vrouw. Noh, die was puur nittelig.
‘Ik hoop niet dat ik met de anhanger hêlegaar nei Assen komme moet. Deer ken ik nou drekt gien zinnighoid an kregge. Je bedenke eerst maar wat aars.’
Effies vedderop zag Gerrit 'n kirrel lope met 'n band om z'n arm van de bevoiliging. Dat die het ie anskôten en z'n verhaal dein.
‘Ik kan iemand van de Technische dienst voor u bellen,’ zee de bevoiliger.
‘U heeft geluk. Over een uur komt er iemand naar u toe met 'n slijptol.’
Dat 'n uur leiter sting Gerrit bai de poort van 't circuit en skudde ie de technische man de hand.
‘Weer ko'je vedaan,?’ vroeg Gerrit, toen de man zee dat ie Appel hiette.
‘Uit Westfriesland.’ zee die. ‘Dut werk doen ik uit liefhebberaai.’
Al konkelend gonge de manne op de parkeerplaas an weer nag wel duizende are moters stinge. Toen zai bai Gerrit z'n Yamaha ankwamme, begon Gerrit nei z'n pepiere te zoeken.
‘Wat zoek je?’ vroeg de technische man.
‘M'n pepiere om zien te leiten dat dut moin moter is. Ik ben niet van plan om deus te stele.’
De aar keek 'rs in de rondte en zee toen enkeld:
‘Den had je wel 'n gnappere uitzocht, denk?’

Anneke Molenaar Smak, Winkel

Onweer

Droigend swarte wolke,
'n felle bliksemskicht,
gerommel in de veerte,
de hemel trekt nou dicht.

Grôte regendroppels
spatte uit mekaar
't Asfalt kè je luchte,
de akkers legge klaar.

Veugels in de bome
stake d'r gezang.
Koik, die koeie holle,
ze loike ok wel bang.

Donderslag en bliksem,
't regent dat 't giet,
de gôte strome over,
maar 't gewas geniet.

't Duurt 'n stoif kwertiertje,
den is 't alweer droog
en proikt'r an de hemel
'n dubbelde regenboog.

't Gorgelt en 't pruttelt,
't drupt nag hier en deer.
'n Loister zingt z'n liedje,
't zontje skoint alweer.

Nel Vlaar, Nibbixwoud

Hooie

Kop an steert zien je ze legge,
al die baaltjes op 'n raai.
De pers raait oftig in de rondte,
't is puur bedroivig in de waai.

Voor de boere is 't hooitoid,
maaie, skudde, an de wier.
Trekkers met twei lange wages,
Voor de joôs is het vertier.

Laag voor laag worre ze stapeld,
zo houg as ken, in het verband.
Loit de leste laag op stapel,
kruipt de trekker van het land.

As de hooiberg nokkie vol is,
koppies roôd, de shirtjes nat,
zoit de boer bai 't hooiersbiertje:
‘'k Hew een beste baaldag had.’

Ruud Schouten, Scharwoude