Hieronder kè je 'n paar stukkies leze die in Skroivendevort nummer 2 van de 34-ste jaargang (2022) stane:

Meskien denk je, as je dut lezen hewwe, ik zou wel meer westfriese stukkies en roimpies leze wulle:
Klik den effies op deuze link, den zien je hoe of je vaste lezer van Skroivendevort worre kenne.

't Beurt wel dat 'r op een bai-ienkomst, deur de ien of aar een stukkie of een roimpie uit een Skroivendevort voorlezen wort. Dat mag vezelf gerust, maar vertel 'r den wel effies bai weer of je 't vedaan hewwe en wie of 't skreven heb.

'n Mooie kleur

D'r is 'n kleur die puur in swang is.
Op die kleur benne we prat.
Welk 't is, zel ik je zegge,
in dut roim vertel ik dat.

Blauw ken 't vezelf niet weze.
Oei, die blauwe envelop!
Blauwe bonke benne erreg.
Blauwtjes loup je niet graag op.

Toch het blauw wel puur in tel weist
eertois bai de adelstand.
Die miende blauw bloed te hewwen.
Gort, weer zat hunnie verstand.

Roôd dat ken 't ok niet weze.
Want wie staat 'r nou graag roôd?
't Is de kleur van kwaaie koppe,
van verbrand, al zon je bloôt.

Roôd, dat zel je ok wel wete,
is de kleur van 't gevaar.
Dat die kleur niet bovenan staat
is deervan vezelf niet raar.

Geêl, is dat die mooie kleur den?
Nei, da's ok niet nummer ien.
Gêle tande wul 'k maar zegge
benne niet om an te zien.

En as je de gêling kregge
en je hewwe barre koors,
bloif deer den niet rond mee loupe.
Gaan nei dokter toe, zôvoors!

Nei de kleur die nou zô in is,
dat is groen! Wat wat docht je den?
Alles moet immers vergroene
en liefst gauw, as't effies ken.

Heêl de wirreld moet veul groender.
Oôs milieu is lang niet skoôn.
Dat we deer de troep in dumpe,
da's vezellef niet gewoôn.

Groene stroum en groene oto's,
ok de landbouw die moet groen.
't Roizen dat moet ok puur groender,
d'r is nag 'n zoôt te doen.

Groen is ok de kleur die rust geeft,
al het jij veul an je kop.
Trek den lekker de netuur in,
want den gnap je heêl gauw op.

En al zit je in 't groentje,
zeumerdag, as 't effe ken
en je hoor' de veugels fluite,
mense, wat geniet je den.

Met ien ding wul ik besluite,
want dat wul 'k nag effies kwoit:
dat ontgroenen van studente
is niet meer van deuze toid.

Tom Wester, Obdam

Wonder

Ze speult heêl zoet met de Lego-bak: oôs wonder, Stella, oôs kloinkind uit Italië. Ze komt niet zôveul boi oôs, maar al is ze d'r, den is 't feist.
Acht jaar oud. We hadde d'r wel op hoopt, maar nooit op rekend.
Harko, oôze zeun, is heur vader. Dat hoi twei jaar was werd ie heêl erg ziek. Hoi had jeugdkanker en bedaarde in 't Emma Kinderziekehuis in Amsterdam. Deer most ie eerst bestraald worre en den opereerd.
Eerst kreeg ie ok nag chemo-therapie en most 't zoin verdere leven doen met ien nier.
Wonder wel is alles goed kommen. Wel most ie jare onder kontrôle bloive. Hoi mocht niet meer voeballe, maar hoi stortte z'n oigen op 'n are sport: skake. Dat deer was ie al gauw merakel goed in. Zô werd ie vlot kampioen van Langedoik. Hier en deer gaf ie skaaklesse en hoi werd onderwois-assistent.
Harko was niet zô moidig; hoi keek wel nei ze, maar was niet anpapperig. En woi dochte: deer komme we nooit vanof.
Nou had ik 'n boek lezen: 'Liftend met 'n koelkas deur Ierland'. 't Was oigelek 'n goeie grap. De hoofdpersoôn most liftend met 'n koelkas allegaar havenplaase andoen en deer 'n verslag van make.
Ien keer had ie zelf 'n B & B-adres anskreven en deer hadde ze 'n bed voor hum regeld en 'n bed voor de koelkas.
De lifter had de weddenskap wonnen en 'n boek skreven over zoin rois deur Ierland. 't Is 'n verlegen mooi boek en ik zeg teugen m'n zeun:
'Dat boek moet je ok 'rs leze.'
Dat dee ie en hoi was 'r niet wois van. Hoi zee dezelfde week:
'Ik gaan ok nei Ierland en ik gaan dezelfde rois make. Ik wil welderes wete weer of die lifter allegaar weest het.'
We brochte 'm nei Skiphol en veertien dage ternei zou ik 'm weer ophale.
De dag eer ik Harko hale zou, belde ie op:
'Je hoeve murgen niet te kommen, ik heb hier in Belfast boi de jeugdherberg 'n moidje ontmoet uit Italië en ik bloif nag 'n week.'
Toen docht ik: je benne niet zô Bourgondisch as je vader en je hewwe al 'n kaartje voor trug; dat moet wel 'n merakel pittig moidje weze.
Oôze kandidaat-skoôndochter Mila weunde toen nag in Rome en oôze zeun ging in de herrestvakansie nei Rome. In de kerstvakansie ging ie weer en in jannewari kwam ze hier. En ze is nooit meer vort gaan.
Ze hewwe samen nag 'n deêl jare in Amsterdam weund en ze weune nou in de middend van Venetië.
'n Jaar of acht leden kwam Harko met 'n boskip:
'Ik moet julle effies wat vertelle. Gaan maar effies zitte: ik wor vader.'
Woi ware d'r verbouwereerd van. Met zoin medische voorgeskiedenis hadde we deer nooit meer voor rekend. Ik sloeg de tafel temet in tweiën, fielseteerde 'm en zoi: 'Tjonge, tjonge, dat alles werkt!!!
En nou, acht jaar ternei, speult oôze kloindochter met alles uit de Lego-bak boi oôs an tafel. Met heur acht jaar praat ze gnap Nederlands en Italiaans en ze kroigt ok al Engels op skoôl.
Ze houwt van sjoele, is graag boi oma en opa en't is alle kere nôzelek as ze weer vort gaat.
Woi benne bar bloid, al komt oôs wonder weer boi oôs te warskip.

Aris Bouwens, Noord-Scharwoude

Kast te koup

Jans was niet zô van de nuwe spulle, maar nou wou ze toch 'rs 'n are kast! Ientje voor in de kamer. Ze had 'r ouwe op internet te koup zet en deer had ze reaksies op kregen. Maar zô de kast verkoupe kon vezelf niet, hij most eerst effies lekker sopt worre.
Zelf had ze de kast ook tweidehans kocht, of meskien wel derde- of vierdehans. Maar dat ze de kast kocht had en hai nei heur huis brocht was, hadde ze de laatjes dichtplakt met van dat bruine plakband. En as je nou goed keke, den zag je dat nag zitte.
Zô wou ze 'm niet meegeve vezelf, dat ze gong an 't poesen. Lekker met 'n soppie en 'n skuursponsie.
Ze was mooi an de gang en toen gong ze effies nei de keuken voor skoôn water. Dat ze weer in de kamer kwam, verskoôt ze d'r van!
De hêle kast was wit uitsloegen.'t Skuursponsie had zoin best dein!
Ze kreeg 't 'r heit van, want die middeg zou de kast ophaald worre.
Wat most ze nou, want ze had wel zien dat 't mooi d'r zô wel of was.
Dat ze ging in de weer met skoenepoes, boenwas, met alles weer of de kast weer 'n beetje kleur van kreeg.
't Leek pittig te lukken en dat ie deur de koupers ophaald werd, zee ze
Dat julle d'r maar veul genoegen van hewwe magge!'
Bai heur oigen docht ze 'r achteran: ze moste d'rs wete!

Muriel Sijm de Wit, Venhuizen

Nuw leven

Verkasse dat is ofskoid neme.
An 't ouwe plekkie kwam 'n end.
't Nuwe leven is begonnen
en deer was je al rap an wend.

Je zitte in je nuwe kamer.
Je uitkoik is heêl aars inien.
Je ouwe leven is 'r gien meer.
Je benne hier nou heêl allien.

Je denke an de mooie jare.
Je wazze jong, je wazze bloid.
Je toekomst most bedat beginne.
Je hadde deer 'n goeie toid.

't Was wel ofzien en hard werke
an 't ouwe huis en op 't land.
't Was gien toid van lanterfante.
De boel most alledag an kant.

Je leven is nou stilder worren.
Je leze altemet 'n boek.
Je hewwe toid voor are dinge.
Je krogge oftiger bezoek.

Je benne bloid met nuwe bure.
Ze stane altoid voor je klaar.
'n Koppie en 'n pittig praatje.
Je hewwe anhoud an mekaar.

Verkasse is bedat nuw leven.
Uitdagings benne d'r genog.
Ja, bloid as blik met alle dage
die je hier houpelek nag krog'!

Martha Bakker-Groot, Grootebroek